Sneeuwpret

Alsof er nog niet genoeg gevallen is sneeuwt het nu wéér. Heb al enkele keren de stoep geveegd om niet álles mee naar binnen te slepen maar het is onbegonnen werk ;o)

Maaarrrrr.... 

Ik had tussendoor wel effe tijd om een sneeuwpop te maken; na de MacFlurry tekeningen moet dat kunnen ;o)

Omdat het nogal koud is heb ik hem maar een sjaal én een (warm) hart gegeven.. dan kan ie er tegen.

In het donker knippert zijn hart..... door de kou niet écht snel maar het houd hem (hopelijk) wel warm.

Tekeningen

Iedereen die kinderen heeft krijgt ze wel; tekeningetjes die de kroost gemaakt heeft. Zeker in de prille kinderjaren is de bedoeling goed maar de uitvoering wat minder. Zie onderstaande tekening; van het internet geplukt.

Nou heb ikzelf geen kinderen.. maar wél tekeningetjes gekregen.
Het onderwerp; de MacFlurry, het MacDonalds ijsje met KitKat, Lion, M&M's of Stroopwafel.
Schijnt, volgens de maakstertjes, érg lekker te zijn...... ;o)

Om duidlijk te maken dat ze wel degelijk beter kunnen; zie Just C en A Blog  en Mykos Blog, want het zijn allebei creatieve toppers en bovenstaande tekeningen.... och... laten we het houden op 'lief bedoeld'. :o)

Favo music

Dry Your Eyes- The Streets

Sinds het uitkomen van deze song in 2004 vind ik dit een supernummer. Het is van  Mike Skinner beter bekend als The Streets, een britse rapper uit Birmingham Engeland.
Af en toe kom ik het weer tegen of zoek het op en meteen spreekt het me dan weer aan en ontroert me.
Kippenvel.....

Mooie sobere clip ook; met daarin zijn maatje, zijn hond.

Sabaton; Primo Victoria

Sinds enkele maanden heb ik in mijn auto de cd Primo Victoria van de zweedse Power-Metalband Sabaton. Het beste nummer dat er op staat is het titelnummer Primo Victoria.
Hieronder staat de versie zoals die op You-Tube staat waarin gebruik is gemaakt van beelden uit de film Saving Privat Ryan. Laat de waanzin van oorlog zien; de landing van de gealliëerden in Normandië in 1944 waarbij jonge mannen tegen een spervuur van Duitse wapens in, het strand op moesten........ :o(

A'dam-Dakar Deel 3

In de vorige aflevering waren we aangekomen bij de (verplichte) tussenstop in Z Spanje. 's Ochtends vroeg weer vetrokken naar de haven waar we inscheepten naar Marokko. Daar begon het pas echt; eindelijk in Afrika.

Uit ons reisverslag;

Bootreis van Algaciras (Spanje) naar Ceuta (stukje Spanje in Marokko) duurde 45 minuten.

Daarna naar de grensovergang naar Marokko, dit was een chaos. Tientallen mensen sjouwen met allerlei spullen beide kanten op en het stikt er van belangrijk doende douaniers en politiemannen. Hoewel niet meteen duidelijk was wat eerst geregeld moest worden; auto of de personen hadden we na een uur alle benodigde papieren en stempels. De douanier een strandbal en pen gegeven, zijn collega liet meteen al de paspoorten war hij mee bezig was vallen en kwam ons achterna roepend; hey, nous sommes en deux (hey, we zijn met zijn tweeën); hij wilde ook een strandbal.
Voorbij de grens (zie foto onder) krioelde het van de bedelende en lijmsnuivende kinderen, die van alles van je wilden hebben. Kregen ze dit niet dan probeerden ze het uit de auto te pakken. Ook waren er veel mensen die via een heuvel de grens over probeerden te vluchten. Welcome to Hell werd ons duidelijk gemaakt door een passerende jonge Marokkaan en het leek er daar inderdaad wel wat op. Er hing een erg onheilspellende sfeer alsof er elk moment wat kon gebeuren.


Reisverslag;
Toen op weg richting Fes. Halverwege, bij het plaatsje Chefchaoune, werden we, met zo’n 20 auto’s, door de politie (met machoinegeweren!!)van de weg gehaald. De koning van Marokko was in het volgende dorpje op bezoek en zou via de weg die wij volgden naar Chefchaoune komen; wij mochten niet verder. We werden toen onder politie escorte naar het dorp gebracht waar honderden mensen achter hekken langs de kant stonden te juichen en muziekkorpsen stonden te spelen. Boven in het dorp aangekomen werden we (op kosten van de koning zo meldde ons de burgemeester) getrakteerd op een drie-gangen menu als tegemoetkoming voor ons oponthoud. Zijn in het dorp ook nog effe in een internetcafe geweest om info voor de site dor te sturen; typen op een arabisch toetsenbord (gewone letters, andere indeling) valt niet mee.

Daarna met de hele groep naar Fes gereden, hier om 20:45 aangekomen en onze tenten opgezet op een camping. Rest van de groep ging nog wat eten in camping restaurant maar wij niet. Achteraf nog niet zo’n verkeerde keuze! De groep had geen duidelijke prijsafspraak gemaakt met de campingeigenaar en deze vroeg dus de hoofdprijs voor geleverde service. Na flink geruzie en onderhandelen hebben ze alsnog ( veel te veel) betaald.

Onze Samurai begon vandaag een nauwelijks hoorbaar tokkend/bonzend geluid te maken; hopelijk wordt het niet erger.

's Ochtends met 6 autoos verder gegaan richting Marrakesh; rest had teveel tijd nodig om te kunnen vertrekken. De route ging door/ langs het Midden-Atlas gebergte en een stuk natuurpark. Hier zag Peet een aap op de vangrail zitten. De bergroute was erg mooi maar vermoeiend voor ons en de Sam. Moest goed zijn best doen om de andere, sterkere auto’s bij te houden. Onderweg door allerlei dorpjes gekomen waar veel mannen op straat en langs de kant lopen en hangen. Uiteindelijk over de af te leggen 500km 10 uur gedaan.

Aangekomen in Marrakech om 18u, het was al donker, besloot de groep om weer in een hotel te gaan. Hoewel we dit eigenlijk tegen de Challenge- gedachte in vonden gaan hebben we toch maar besloten om ook een kamer te boeken, zaten dus in een veel te luxe hotel.
Wel lekker gedouched en daarna in gammele taxi’s met 14 mensen naar de medina (oude binnenstad)  zie foto boven, geweest om te eten. Op het grote plein was het een gekkenhuis, artiesten, bedelende kinderen, en opdringerige pushers die wilden dat je bij hun tentje kwam eten. Gelukkig hadden we Sandro van team NaSa, deze deed steeds het woord (zonder dat ie frans kende), echt gelachen met die man! Als het getrek en gezeur teveel werd wist hij dat snel op zijn eigen manier duidelijk te maken.
Tot nu toe is Marokko voor ons het land van de grote tegenstelling. ´s Morgens aten we nog kerststol als ontbijt en ´s middags rijden we met 25 graden zon, zonnebril, t-shirt en korte broek aan.

Dag 6; Marrakesh- Tiznit.
........Na ongeveer 1.5 uur rijden zag team NaSa rook, en “waar rook is is kebab” werd er gedacht. We stopten bij een Marokkaans marktje waar meteen bedelende en souveniers verkopende mensen op onze auto’s afstapten. Na die te hebben weggestuurd gekeken of we wat te eten konden krijgen. Er waren wat eettentjes waar we even gingen zitten om wat te eten, helaas hadden ze hier geen kebab maar e.o.a gevaarlijk gehakt goedje. Iedereen, behalve Peet en Mark (vonden het te riskant), bestelde hier een portie van en het smaakte best goed.



Toen verder door het echt schitterende hoge atlas gebergte met onwijs hoge en mooie bergen met sneeuw op de toppen, echt een super uitzicht. Veel kleine dorpjes, smalle slechte wegen zonder vangrail maar al met al een schitterende tocht. Tijdens de rit kregen we van een ander team uit een ander groepje een berichtje dat ze kamp hadden opgeslagen 100km voorbij Agadir op een camping. Dit betekend dus nog langer in de auto zitten maar de dag erop korter! Aangezien het geluid in de aandrijflijn verontrustend toeneemt was het niet meer zo relaxed om te rijden, we hebben bij de andere Samurai’s vergeleken of er meer of minder speling zit op de assen, temp vergeleken van de versnellings en tussenbakken maar alles is het zelfde, er zit dus niets anders op dan door rijden.


Aangekomen op de camping in Tiznit, waren bijna alle teams al aanwezig en hadden de mannen van team NyNy voor zo’n 40 man gekookt, echt super! Helaas zat Rutger weer te lang te ouwe hoeren met de Chicks zodat de pan leeg was toen hij daar met zijn bordje stond, er was dus maar voor 39 man gekookt! Toch hadden die gasten nog een pakje prut zodat Rutger zijn privé maaltijdje kreeg. Toen met zijn allen nog aan het kampvuur gezeten en afgesproken de volgende dag weer om 8:30uur te gaan rijden.

Op dag 7 op tijd vertrokken van camping, met 6 teams, van Tiznit naar Laâyoune, een rit van zo’n 600km. De weg 600km lang het type B-weg, alles enkelbaans. Maar de rit ging nu echt de westelijke sahara in, dit betekend dus ook de eerste echte kamelen. Onderweg ook 2 kadavers van kamelen gezien en erger nog; geroken.
Tijdens de rit was vooral het langzaam veranderen van het landschap boeiend, daarnaast vooral een lange eentonige rit. SAAI.
Op zo’n 40km voor Laâyoune ging de Volvo van team 1403 kapot, water lekkage bij het thermostaathuis, deze moest dus de laatste km’s gesleept worden door de ambulance.
In Laâyoune aangekomen een camping gezocht en gevonden, bleek alleen al helemaal leeg en gesloten te zijn, tegenover de camping zat een bungalowpark met nette huisjes en mooi binnenterrein waar we voor 5 euro pp 3 huisjes hebben gehuurd.


Hier zijn we begonnen met het repareren van de Volvo. Richard van team ‘Schijndel’ 1417 is samen met Peet in de Samurai gestapt om het brommende geluid te achterhalen. I.o met Richard eerst de voorste aandrijf as er tussen uit gehaald, dit bracht geen verbetering. Wel was Richard jaloers was op onze luxe stoelen, zij zelf hadden nog de originele stoelen in hun Samurai. Ondanks de lange uren in de Samurai hadden wij nooit last van ongemakkelijk zitten; de stoelen van demontagebedrijf Walter de Laat zaten super.
Omdat we toch aan het sleutelen waren ook nog even de rechter voorrem gangbaar gemaakt en een kop soep gegeten die Rutger inmiddels klaargemaakt had.
Daarna onder het genot van een drankje en waterpijp van de campingeigenaar (die na 1 biertje al niet meer recht kon staan) met z’n allen nog wat zitten ouwe hoeren om vervolgens op de bank in slaap te vallen!

Hey hey

Weer een nummer dat ik onderweg hoorde op Studio Brussel; Hey hey van Dennis Ferrer. Had nog nooit van hem gehoord.... maar zijn plaat is SUPERRRRRRRRRRR.
Techno? in combinatie met een zangeres..... mooiiiiiii...... ;o)

Aidan en Peet geven visitekaartje af; deel2

Heb het verslag van de wedstrijd in Amersfoort wat hieronder staat afgemaakt; was pas half klaar.

Nu dus helemaal; lezennnnnnnnnn ;o)

Meteen ook nog maar wat fotoos van gisteren;

Opperste concentratie bij het vullen van het (zwart)kruit.... niet knoeien.

Aansteken van het lontje onder toeziend oog van de wedstrijdleider en andere schutters. let op het lichtbruin ekistje onder de 'staart' van het kanon; was nodig omdat we anders niet laag genoeg kondn richten.

Lont brandt. Aidan had het al vaker gezegd en gisteren begon een kanon-old-timer erover; ons lont schijnt érg mooi te branden..... (maakt mij niet uit.. het bereikt het kruit en dat ontbrandt dan... da's het belangrijkste) :o)

Zomaar een mooi kanonnen-embleem ;o)

Aidan en Peet geven visite-kaartje af bij Kanonniersvereniging.

Vandaag hebben Aidan en ik als gastschutters meegedaan aan de 'Zalm' kanon-wedstrijd; de afsluitende wedstrijd van de NKV; de Nederlandse Kanonniers Vereniging, de tegenhanger van mijn 'eigen' kanonniers vereniging Het Zuiden.

Net als vorig jaar organiseerden hun weer een winter-wedstrijd op de overdekte én verwarmde schietbaan van Amersfoort. Superaccomodatie.

Vanmorgen dus érg vroeg opgestaan, kanon en spullen ingeladen en Aidan, die het ook al erg vroeg vond ;o) opgepikt. Gelukkig waren de wegen goed te berijden ondanks de vorst; dik uur later waren we in Amersfoort.
Kanon in elkaar gezet en naar binnen; de warmte in; lekker. Dacht dat we al aan de late kant waren maar men had tijd genoeg; op ons gemak ingeschreven, ik voor de 50m en 25m wedstrijd en Aidan voor de 25m omdat hij nog nooit 50m geschoten had. Hij had trouwens zowieso nog nooit een echte wedstrijd geschoten; wel trainings-series geschoten op 25m maar dit zou toch wat anders (serieuzer) worden. Kregen meteen bij het inschrijven elk een bonnetje voor een gratis broodje versgerookte zalm, later op de dag (de rookkast was al in volle gang gezet)

Pas om 12 uur of zo kon ik beginnen (in de 3e serie) aan mijn 50m wedstrijd. Begon al slecht; meteen bleek bij het richten dat ik niet laag genoeg kon met de loop, die dus het hout van het afuit raakte..... Bleek dat de kaarten hier behoorlijk laag hingen. Paniek.....
Gelukkig bleek ons kistje met kanonskogels en kruit net hoog genoeg om de zaak te redden; dus dat maar snel onder de achterkant van het kanon gelegd... pffff.. das geen goed begin...
Omdat ik na het NK een nieuwe korrel had gemaakt én deze nog niet getest had op 50m was het een beetje gissen hoe te richten. Eerste schot was dan ook een magere 5, buiten het zwart van de kaart dus. Balen. Volgende schoten gingen beter; een 10 (de eerste van de dag en die kreeg dus meteen alle aandacht van de anderen) nog een 10 (weer extra vermeld door de wedstrijdleider) ;o) en een 7; totaal 32.
Bleek dat ik daarmee 2e was op de 50m; niet slecht.

Daarna was het tijd voor een korte pauze... tenminste... dat was de bedoeling. Schijnbaar ging het roken van de verse zalm buiten in de vrieskou toch wat langzamer dan vorig jaar toen de kast binnen stond. Nu kregen we pas na ruim een uur (Aidan, die zalm niet lekker vind had inmiddels al een broodje met sateh op) onze broodjes zalm. Jammer genoeg waren die koud; vorig jaar heerlijk warm. Helaas.

Het werd hoog tijd voor weer wat kanon-aktie... duurde wel lang allemaal. ;o)
Gelukkig moest ik meteen in de eerste serie van de 25m wedstrijd schieten. Eerste schot.... rechtsonder, 2e schot; linksboven.... ik snapte er niks van.... Bleek dat ik met onze baankijker op de kaart van mijn buurman had zitten kijken. Stom.
Achteraf dus toch nog enkele 10-en gescoord; totaal 37 points. Niet slecht. Misschien kon ik deze wedstrijd wel winnen.
Om Aidan aan de nieuwe korrel te laten wennen heb ik hem na het richten steeds effe laten kijken hoe ik het kanon gericht had; zo kreeg ie een idee van de afstelling van de nieuwe korrel want daar had ie nog nooit mee geschoten.

Kanon kon na mijn serie mooi blijven staan; Aidan's beurt.
Zag wel aan hem dat een echte wedstrijd toch wat anders was dan zomaar wat trainen. Heb hem wat gerustgesteld en toen hij eenmaal aan het poetsen. laden en richten was, was alle druk weer vergeten en was ie geconcentreerd bezig.
Toen de rook van zijn eerste schot optrok stond ie al achter de baankijker; proberend door de rookflarden zijn kaart (en score) te zien.....
Ik zag een smile op zijn gezicht verschijnen.. een dikke vette 10 had ie geschoten. Volgde nog een 9 en nog een 9 en toen moest de wedstrijdleider Aidans kaart repareren omdat het hele hart (rond de 10) eruitgeschoten was en een volgende 9 of 10 niet te registreren zou zijn.
Inmiddels had ik al gezegd (zodat iedereen het kon horen) dat als ie beter schoot dan ik, hij naar huis moest lopen....(iedereen lachen) maar dat maakte hem schijnbaar niks uit..... laatste schot.... WEER een 10......
Score; 10, 9, 9, 10; totaal een onwaarschijnlijke 38 punten.... en meteen het einde van mijn illusie om de 25m wedstrijd te winnen..... ;o) Geen probleem.... beter door je eigen maatje met je eigen kanon verslagen worden dan door een ander.



Natuurlijk wilde Aidan zijn mooie kaart meenemen... maar dat kon niet; het telburo had die natuurlijk nodig om de score te tellen en eventueele na-controle. Tja.... zo gaat dat bij echte wedstrijden.

Terwijl de laatste serie 25m begon hebben wij het kanon en de spullen in de auto gezet en toen weer snel naar binnen; buiten bleek het toch wel ERG koud te zijn... brrrrr....
Een van de schutters van de laatste serie bleek ook erg goed op dreef; we zagen dat ook zijn kaart al gerepareerd was... geen goed teken. Zou die nog roet in het (Aidan's) eten gooien er beter scoren? Toch maar effe scherp blijven volgen...
Na het laatste schot mochten we gaan kijken bij de kaarten en al snel zagen dat het close zou worden. Punten werden genoteerd door de wedstrijdleider... ook 38 punten.. net als Aidan. Gedeelde eerste plaats dus. En dat op zijn allereerste wedstrijd met een nieuwe korrel waar ie nog nooit mee gericht had op het kanon; VET!!

Na wat mee opgeruimd te hebben vond ik het toch wel belangrijk om de prijsuitreiking mee te maken; ook al omdat de voorzitter ons tussen de middag al voorzichtig was komen vertellen dat gastschutters niet in aanmerking kwamen voor de hoofdprijs; een hele gerookte zalm. Als we niks konden winnen zouden ze in ieder geval kunnen zien wie nou écht gewonnen hadden. ;o)

Duurde effe voordat alle scores verwerkt waren en enkele kaarten weer opnieuw bekeken (ook die van Aidan die ik inmiddels al wel voor hem had geregeld) maar eindelijk kwam dan toch de voorzitter met de uitslag.

Uiteindelijk was ik 2e op de 50m en 3e op de 25m. Aidan gedeeld eerste op de 25m. Klasse en veel aplaus vor hem bij de prijsuitreiking.
In de overall-uitslag (25m en 50m gecombineerd) bleek ik (tot mijn verrassing) toch gedeeld 1e te zijn. Wat een succes voor ons 'team'.

Terugkijkend was het een super-dag.

• Ik schoot de enige twee 10-en op de 50m.
• Dit was Aidan's allereerste echte kanon-wedstrijd en nog wel op een binnenbaan ook en tegen alleen maar ervaren kanonniers.
• Bij het NK (ned kampioenschap) van September j.l. werd iemand 25m kampioen met 37 punten... Aidan's score was 38 punten.... 1 meer dan de Ned kampioen 2010 dus... COOL.
• Ikzelf evenaarde op de 25m én de 50m de scores van de Ned. Kampioenen 2010 op die afstanden; 37 en 32 punten en verbeterde dus mijn NK scores (vooral op de 50m) flink.
• Aidan schoot het hoogste aantal punten wat we tot nu toe met dit kanon gehaald hebben op de 25m en ik op de 50m.

Dus; geen zalm voor ons.... maar wél de eer..... en dat is het belangrijkste. :o)

A'dam-Dakar 2006; 1e etappe; naar Z Spanje.

Uit ons reisverslag;

Dag 1 zaterdag
Het begin van onze Challenge liep anders dan we ons voorgesteld hadden. Al snel nadat Peet thuis vertrok om Rutger op te halen, raakte de Dakar-Samurai zo aan het schommelen door de harde wind + spoorvorming + zware belading dat ternauwernood een crash voorkomen kon worden. Probleem dus…. En we moesten nog zo ver.
De (brede) banden extra hard opgepompt, hielp niet. Toen maar moeder Smetsers uit bed gebeld met de mededeling dat we Peet’s eigen (smallere en lagere) standaard Samurai wielen kwamen wisselen.
Daarna verbeterde de wegligging iets, maar harder dan 70, 80 km/u konden we niet rijden zonder gevaar voor omslaan. Pas om 10.40u in Amsterdam gearriveerd vanwaaruit we dus na 20 minuten alweer in colonne richting Brabant vertrokken.


Omdat de achterruit van de Samurai door de vorige eigenaar vervangen was door ene (inmiddls rotte) houten plaat hadden wij een mooie aluminium plaat gemaakt. Om toch wat te kunnen zien hebben we aar (met veel moeite) een plexiglas raam ingemaakt. Bovenstaande foto van de AFGELADEN volle Samurai laat zien dat we de moeite van dat raam hadden kunnen besparen..... Foto is tijdens uitzwaaistop op Hazeldonk op de grens Breda-Belgie.

Weer uit reisverslag;
De ontvangst op Hazeldonk was ongelofelijk; zoveel familie, vrienden en collega’s hadden we niet verwacht. Gaf ons na de domper van het stabiliteitsprobleem een echte opkikker; super.



De rit door België en Frankrijk was vermoeiend. Door de harde wind was 80km/u al te hard en moesten we constant corrigeren. Om ons eigen tempo te kunnen rijden reden we alleen; nog tijd genoeg om met anderen samen te gaan rijden. Later bleek dat veel teams er zo over gedacht hadden.


Die eerste dag hebben we, verstand op nul, lang doorgereden; tot 2u ’s nachts. Resultaat; zo’n 1000km (tot 40 km voor Poirtiers richting Bordeuax) Rechtop geslapen in de auto op een parkeerplaats....

2e Dag; tussenstop Spanje; kapotte zekering vervangen. En waarschijnlijk collega Freddie's CD wisselaar weer aan de praat proberen te krijgen..(Rutgers dagelijkse job) @*# geen wonder dat we dat ding van hem kregen :o)
Hoewel de organisatie in principe nix begeleide werd wel verwacht dat je op weg naar Dakar enkele verplichte checkpoints aandeed; zo hielden ze tenminste een beetje zicht op het geheel. In Zuid Spanje moesten we ons melden in een hotel in Sotogrande.

Reisverslag;

Dag 3 maandag



Iets beter geslapen. We hadden een berg spullen uit de jeep gehaald en eronder gegooid; zo konden de stoelen tenminste ietsjes achterover.
Om 7:30 opgestaan, 1 uur gereden voordat we ergens konden tandenpoetsen/wassen en koffie drinken. Deden dat in een bizar truckers cafe waar een sur-realistische sfeer hing. Binnenvallend zonlicht dat brak op de rook die er hing, lange bar met ruige luidruchtige truckers die in een dikke laag afval stonden dat iedereen daar zomaar op de grond gooide; servetten, brood, uitgekauwde droge worst, peuken, kots en wat ze zoal nog meer kwijt moesten. Verder een serveerster die rondrende alsof ze haar op de hielen zaten.. maar niet aan de tafeltjes bediende. Ondanks dat spaans de enige taal was die we niet spraken lukte het Peet toch om voor zichzelf koffie (con leche/met melk) te regelen en voor Rutger een glaasje Tectyl... tenminste, daar leek het op.


Hoefden deze 3e dag nog maar 300km naar Sotogrande, de eerste officiële verzamelplaats. Kwamen daar rond de middag aan als 6de team. Teams NaSa (1438) en RS-Rallyteam (1417) waren er ook al met hun witte Samurais. Ook zij hadden stug doorgereden in de veronderstelling dat ze ver achter lagen op de rest.... niet dus.


Hotelkamer geboekt, naar de Lidl geweest en ’s avonds bij BurgerKing gegeten. Verder beetje ge-relaxed en jeep na gekeken. Bijtijds naar bed gegaan; slaap inhalen.




Op deze foto van het eerste checkpoint; de ambulance van onze Delicia-collega Mark en zijn neef Wouter. Mark was enthousiast gewordn door ons en had op ons advies ook ingeschreven. Ambulance was pas 6 jaar oud, afgeschreven en hun mochten die in Gambia aan een ziekenhuis gaan schenken.
Leek leuker dan het was; te luve (V8 motor, automaat, airco en luxe bedden) maar ook te zwaar zodat een stuk van de woestijn niet te doen was.

24 Nov 2006; één dag voor vertrek naar Dakar

Morgen; 25 Nov is het precies 4 jaar geleden dat we naar Dakar vertrokken. Voordat het zover was hebben we véél werk verzet; auto gekocht, die geprepareerd, sponsors gezocht enz enz.



Een paar weken vóór vertrek zijn we nog naar de Barreldag geweest; hier konden we onze retourtickets boeken, de Samurai laten keuren (zie boven) en andere teams ontmoeten.

Daar zitten ze, de 2 helden... klaar voor hun serie vaccinaties...... hoort erbij als je donker Afrika intrekt.

Ontmoeting met een ander 'Suzuki Samurai' team; Team NaSa (Nathan-Sandro) Twee rasechte amsterdammers; pure recht-door-zee mannen waar we later, ongepland, zowat de hele trip mee optrokken.

Overzicht van de Barrel-dag bij Amsterdam

In de aanloop naar ons vertrek hebben we ook de media benaderd; dit resulteerde in flink wat ERG leuke reportages op TV en artikelen in regionale bladen.
Hieronder een TV interview op wat nu Brabant 10 is; was, hoewel nog wat onwennig, wel ERG leuk om te doen. Jos (broer van Mieke) heeft er toen meteen een leuk filmke van gemaakt met daarin al onze sponsoren en donateurs.

Favo muziek op dit moment

Net als (waarschijnlijk) iedereen heb ook ik om de zoveel tijd een plaat die je op dat moment superrrrrrrr vind. Sommige heb je na verloop van tijd wel weer genoeg gehoord en die verdwijnen dan weer 'uit het zicht'.
 In 1999 kwam het franse duo Cassius met Cassius 1999; een leuke plaat met vooral een leuke clip; dit omdat er (Dirttrack motorrace) stukken inzitten van mijn favoriete film aller-tijden; On Any Sunday.



Nu, 11 jaar later hebben ze weer een SUPER-plaat uitgebracht;
                            I Love U So. 
Enige nadeel (van de officiele clip) hij duurt maar 2 minuten.
(op You-tube staan gelukkig wel langere versies)

Geniet ervan  :o)

4 Jaar geleden.... Amsterdam-Dakar 2006

Alweer 4 jaar geleden dat ik samen met mijn collega Rutger naar Afrika ben geweest; lijkt op de een of andere manier véél korter en aan de andere kant een eeuwigheid geleden. :o)

Omdat we 4 jaar geleden op 25 November vertrokken in ons 'barrel' van nog geen 500 euro om als Team Afterchoc van Amsterdam naar Dakar te rijden wil ik in gedeelten de trip weer de revue laten passeren.
Ik heb nog zo'n 3 uur film liggen die eigenlijk nooit iemand gezien heeft; zonde gewoon.
Ben bezig om de onbruikbare stukken er uit te halen zodat een mooi verslag van onze onvergetelijk avontuur overblijft. Wil proberen om hier stukken te laten zien.

Onze Flyer die we aan potentiele sponsoren gaven... en niet voor niets.... vanuit alle hoeken hebben we steun mogen ontvangen.... later meer hierover.

Tja.... als je de Sahara ingaat kun je dit verwachten..... bedankt voor het helpen Rutger... :o)

Het uiteindelijke doel van de trip was natuurlijk Gambia waar we de jeep inleverden om geveild te worden voor ons goeie doel maar voor mij persoonlijk was het bereiken van het Lac Rose (Rose Meer) in Dakar (Senegal) wel hét hoogtepunt. Hier staat onze Samurai bij de finishplaats van de échte Parijs-Dakar race.... was een supergevoel om daar te zijn.

Klok

Vraag; wat krijg je als je onderstaande dingen bij elkaar doet??

Antwoord; een blij verraste Aidan   ;o)

Aidan had laatst zelf karttandwielen gevonden en ik was al langer van plan om iets met het klokjes-bouwpakketje te maken voor hem.
Het is dus deze klok geworden.... en hij was er (effe) sprakeloos van. Had wel verwacht dat ie het leuk zou vinden maar dat ie er zó blij mee zou zijn was een fijne verrassing voor mij.

Het was een heel gepuzzel om alles in de goeie afmetingen uit te printen en om het er recht in te plakken/monteren maar het resultaat is er ook naar.... :o)
Mooie foto van ons beiden op onze Pitbikes in het midden, Aidans nummer #37 bovenin met daarnaast de vlaggen van Aruba en van Nederland.
Aidan heeft hem zelf op zijn kamer in de binnenrand van een kartband gemonteerd; nou komt deze mooie klok nóg beter uit. Goed gedaan jongen.

Jongetje schiet met shotgun.

Dit filmke heb ik ook al een hele tijd geleden voor het eerst gezien; in Amerika (waar de wapenwet iets anders in elkaar steekt dan hier) leren ze vaak al op heel jonge leeftijd om te gaan met wapens. ;o)

Klein jongetje voor de 2e keer op duivenjacht;



Vader; "Wat vind je van duivenjacht jongen?"
Jongetje; I like it (ik vind het leuk)
"Hoe ging de eerste keer?"
"Ik schoot hem precies in zijn fucking nek"
"Kwam ie naar beneden?"
"Yep"
------
"Pak 'm, pak 'm, pak 'm..."
BAMMM
"Oh, goed schot jongen"
-Dan, terwijl ie nog opkrabbeld; "Did I get him?" (had ik hem?)
"Nee, maar wel bijna"
"Pak je geweer op man"
"Had ie je te pakken?""
"Ja hij had mij OOK "
;o)

Hyper mini-cross

Kwam bij toeval onderstaand filmke tegen; één van de mooiste stukjes motocross die ik ooit zag.
Vlak vóór de start van een wedstrijd; #22 Gianluca Facchetti. de latere mini-motocross kampioen van Italie.
Veel (volwassen)motocross toppers hebben 'eigen' gebaren of handelingen vlak voor de start van een cross; Gianluca gooit er meteen het héle repertoire tegenaan.... :o) Alles wat hij ooit zag komt aan bod zo te zien.
Hij is wel érg hyper; gelukkig maakt ie het waar..... op het eind hoor je iets als "Il primo''.... hij is eerste.. :o)

Frank van Iersel

Afgelopen zaterdag hebben we afscheid genomen van een van mijn schietmaten; Frank van Iersel. Na een wel érg snel verlopen ziekbed heeft Frank de strijd verloren. 58 Jaar oud pas.....

We (Mieke ook) kenden Frank van onze eerste SV. Samen met zijn schietmaatje Leo maakten zij door hun enthousiaste verhalen dat ik ook begon met 'APS' zoals hun dat steevast noemden. Ben diverse jaren met hun naar de wedstrijden gereden; de uren in de auto maakten dat we elkaar wat beter kenden. Buiten het sportschieten zagen we elkaar bijna nooit; we hadden daarnaast allebei onze eigen dingen.

 Nog nooit zag ik een sportschutter die zoveel plezier had in de wedstrijden; de smile waarmee hij na zijn run van de baan kwam sprak boekdelen. Frank hield van zijn sport.
Dit jaar, voordat hij ziek werd, kwam Frank regelmatig met zijn vrachtauto hier door de straat; op weg naar de bouw verderop. Steevast effe toeterend naar Mieke of stoppend voor een praatje als hij mij toevallig buiten bezig zag aan mijn motoren.

Bovenstaand plaatje droeg Frank járen bij zich... een scherpschutters-embleem van de Duitsers (Frank schoot ook graag op lange afstanden, 300m en als het kon nog verder). Ooit had hij er een tattoo van willen laten zetten..... het is hem niet gegund......

Frank.... we zullen je missen... het ga je goed......

Minicrosser project; deel 2

Een week of 2 geleden maakte ik melding van ons Mini-crosser project. Inmiddels hebben we er al een sleutelmiddag opzitten.

Achterwiel hebben we recht gezet, Aidan heeft het stuur en de uitlaat geschuurd om de roest er zoveel mogelijk af te krijgen en we hebben geprobeerd hem aan de gang te krijgen.....

Jammer genoeg wilde het motortje niet starten; bougie vonkte wel maar hij kreeg geen benzine.
Om goed bij de carburateur te kunnen heeft Aidan het hele motorblokje er maar onderuitgehaald; wordt een goeie monteur als ie zo doorgaat. Cool om te zien hoe snel ie leert.

De carburateur bleek vol te zitten met iets wat op terpentine leek; waarschijnlijk oude benzine (ding heeft meer dan 2 jaar stilgestaan!!) De hoofdsproeier zat helemaal dicht.
Nadat we het blok weer in het motortje gehangen hadden wilde hij helaas nog niet starten; hebben het toen maar opgegeven... voor eventjes.

Inmiddels heb ik het blokje er alweer onderuit gehaald; binnenkort zal ie toch écht moeten lopen.
Binnenkort nog eens samen met Aidan wat tijd aan besteden.

En als ie dan loopt komt ie er misschien wel zó uit te zien :o)

Delicia Sponsor-fotoos

Een tijd geleden kreeg iedereen op mijn werk de kans om sponsoring aan te vragen. Omdat we toen nét bezig waren met Aidan op de Pitbike heb ik daarvoor sponsoring gevraagd.
Heb een mooie map gemaakt met de motivatie voor de sponsoraanvraag en fotoos.

Sponsoring werd dus toegekend; érg tof.

En nu hangen dus alle gesponsorde projecten/personen met hun foto en een korte reaktie in de gang aan de muur.
Ziet er leuk uit.:o)

Erinnere Dich

Kwam deze clip tegen op een forum; indrukwekkend filmpje.
Ook Duitsland heeft troepen in Afghanistan.

Scheetje.....

Kreeg laatst dit filmke toegestuurd; is té leuk om hier niet te laten zien :o)
Is in Rusland en die man is duidelijk bezopen.... en de rest lacht zich kapot.

NK Kanon 2010

Afgelopen zondag werd op de banen van HSV De Helm in Helmond weer het officiele Ned. Kampioenschap Kanonschieten georganiseerd door de KNSA. Dit werd de 2e keer dat ik meedeed.

Jammer genoeg kon Aidan niet mee... zonde want we hebben toch samen het hele jaar getraind met het Kanon. We zijn zelfs zo'n goed team bij het Kanonschieten dat ik zondag af en toe echt moest nadenken wat de volgende stap was en daarna soms nóg een keer terug moest lopen naar mijn spullen omdat ik weer wat vergeten was. (en vooraf zelfs flink moest nadenken hoe het kanon in elkaar gezet moest worden) :o)

Gelukkig hoefde ik niet helemaal allleen; mijn moeder was nu met me mee.

Ondanks de slechte weersverwachting was de opkomst goed; 25 kanonnen waren aanwezig. Het bleef de hele dag droog en de middag werd zelfs lekker in het zonnetje doorgebracht. Gelukkig maar want toen schoten we de 50m series... en dat is in Helmomd (i.t.t het 25m schietpunt) níet overdekt.....
Waren om 11u op de baan waar eerst de 25m (Karttouw) series geschoten werden. Ik zat in de 3e (laatste serie).

Was toch wat meer gespannen dan normaal; ik had de laatste trainingssessies mijn kanon goed aan het schieten maar veel 'vreemde' schutters om je heen en de wetenschap dat de 2x 22e plaats op het 2009 NK verbeterd MOEST worden maakten dat ik niet écht relaxt aan de vuurlinie stond.....

Maar toen eenmaal de eerste commando's; "U kunt poetsen én laden" klonken was alles weer vergeten. Geconcentreerd de loop doorgehaald, kruit gevuld en kanonskogel gezet en plat op mijn buik achter het kanon gericht.
Eerste schot was...... een 7.... een miezerige, tegenvallende 7. Wel in het zwart (dat lukte ook niet iedereen) maar dat gaat de laatste tijd zowieso moeiteloos.
Ik wist meteen dat dit slecht nieuws betekende..... later bleek dat deze 7 me een grote kans op het NK kostte......
Na de 7 kwam een 10, een 9 en nog een 10..... 36 points voor het mooiste kanon... (maar daar kreeg je geen punten voor...)

Bij de prijsuitreiking bleek de winares 37 punten te hebben met 10, 10, 9, 8..... (ik had dus 10, 10, 9, 7)
Uiteindelijk was ik nu 5e. Nog goed en ben er ook wel érg tevreden mee; heb véél ervaren kannoniers achter me gelaten en mijn prestatie van vorig jaar rechtgezet.
 

Mijn moeder had het goed naar haar zin; kon lekker op d'r gemakje ziten en tussen de middag hebben we lekker relaxt in de camper (want die had ik meegenomen ivm het slechte weer en dus drukte in de kantine) gegeten en een bakje koffie gedronken. Opvallend weer veel mensen die met haar een praatje kwamen maken; ze voelde zich meteen goed thuis; Leuk. :o)

De 50m wedstrijd ging matig.
Had de laatste tijd weinig moeite om alle 4 de kogels in het zwart te krijgen en verwachtte (zeker na het zien van de vele schoten in het 'wit' bij de voorgaande series) toch wel veel van mijn wedstrijd.
Meteen na mijn eerste schot stond ik weer met beide beentjes op de grond..... een 4... dik in het wit rechterkant kaart. Hoogte was goed, dus volgende schot beetje naar links bijgericht..... een 7 rechts in het zwart.
3e schot; een mooie 9, iets links van het midden. 4e Schot precies hetzelfde gericht.... een 4... links in het wit. Inslagen liepen dus van rechts naar links over het bord.

In tegenstelling tot het 25m schietpunt is de ondergrond op 50m niet van beton maar zand en gras. Mijn kanon stond met het rechterwiel op een strook gras maar het linker wiel stond in het zand. Dat zand was door de kanonnen van de 2 vorige series al flink omgeploegd. Heb nog gekeken of ik het wat kon opschuiven maar dat ging niet. Achteraf gezien had ik gewoon íets móeten proberen. Na het 4e schot stond mijn kanon overduidelijk scheef. Eigen schuld dus; weer wat geleerd.


Bij de prijsuitreiking viel de 'schade' nog mee; was toch nog 9e geworden.
Al met al was het een tof dagje; lekker weer, veel kanonnen gezien/gehoord én geroken , veel mensen gesproken waarvan ik er veel maar 1 of 2x per jaar zie en mijn resultaat van vorig jaar dik verbeterd met een top5 en een top 10 finish. Jammer dat Aidan er niet bij kon zijn (en jammer dat ie niet mee mag schieten; met zijn scores tot nu toe met het kanon zou hij ook ruim in de top 10 zitten)

Had zondag 5 aktiviteiten (3x schietsport, Pitbike race en feestmiddag van mijn werk) op mijn agenda..... ben blij dat ik voor het NK kanon gekozen had.....  :o)
 
Hier de UITSLAGEN  en  hier FOTOOS van het NK

Volgend jaar maar weer proberen; ik mis de knallen, het vuur en de rook nú al.
Gelukkig hebben we nog 1 training dit jaar en hebben we een uitnodiging voor een wedstrijd van de ''andere'' Kannoniers Ver. op zak.