Sneeuwpret

Alsof er nog niet genoeg gevallen is sneeuwt het nu wéér. Heb al enkele keren de stoep geveegd om niet álles mee naar binnen te slepen maar het is onbegonnen werk ;o)

Maaarrrrr.... 

Ik had tussendoor wel effe tijd om een sneeuwpop te maken; na de MacFlurry tekeningen moet dat kunnen ;o)

Omdat het nogal koud is heb ik hem maar een sjaal én een (warm) hart gegeven.. dan kan ie er tegen.

In het donker knippert zijn hart..... door de kou niet écht snel maar het houd hem (hopelijk) wel warm.

Tekeningen

Iedereen die kinderen heeft krijgt ze wel; tekeningetjes die de kroost gemaakt heeft. Zeker in de prille kinderjaren is de bedoeling goed maar de uitvoering wat minder. Zie onderstaande tekening; van het internet geplukt.

Nou heb ikzelf geen kinderen.. maar wél tekeningetjes gekregen.
Het onderwerp; de MacFlurry, het MacDonalds ijsje met KitKat, Lion, M&M's of Stroopwafel.
Schijnt, volgens de maakstertjes, érg lekker te zijn...... ;o)

Om duidlijk te maken dat ze wel degelijk beter kunnen; zie Just C en A Blog  en Mykos Blog, want het zijn allebei creatieve toppers en bovenstaande tekeningen.... och... laten we het houden op 'lief bedoeld'. :o)

Favo music

Dry Your Eyes- The Streets

Sinds het uitkomen van deze song in 2004 vind ik dit een supernummer. Het is van  Mike Skinner beter bekend als The Streets, een britse rapper uit Birmingham Engeland.
Af en toe kom ik het weer tegen of zoek het op en meteen spreekt het me dan weer aan en ontroert me.
Kippenvel.....

Mooie sobere clip ook; met daarin zijn maatje, zijn hond.

Sabaton; Primo Victoria

Sinds enkele maanden heb ik in mijn auto de cd Primo Victoria van de zweedse Power-Metalband Sabaton. Het beste nummer dat er op staat is het titelnummer Primo Victoria.
Hieronder staat de versie zoals die op You-Tube staat waarin gebruik is gemaakt van beelden uit de film Saving Privat Ryan. Laat de waanzin van oorlog zien; de landing van de gealliëerden in Normandië in 1944 waarbij jonge mannen tegen een spervuur van Duitse wapens in, het strand op moesten........ :o(

A'dam-Dakar Deel 3

In de vorige aflevering waren we aangekomen bij de (verplichte) tussenstop in Z Spanje. 's Ochtends vroeg weer vetrokken naar de haven waar we inscheepten naar Marokko. Daar begon het pas echt; eindelijk in Afrika.

Uit ons reisverslag;

Bootreis van Algaciras (Spanje) naar Ceuta (stukje Spanje in Marokko) duurde 45 minuten.

Daarna naar de grensovergang naar Marokko, dit was een chaos. Tientallen mensen sjouwen met allerlei spullen beide kanten op en het stikt er van belangrijk doende douaniers en politiemannen. Hoewel niet meteen duidelijk was wat eerst geregeld moest worden; auto of de personen hadden we na een uur alle benodigde papieren en stempels. De douanier een strandbal en pen gegeven, zijn collega liet meteen al de paspoorten war hij mee bezig was vallen en kwam ons achterna roepend; hey, nous sommes en deux (hey, we zijn met zijn tweeën); hij wilde ook een strandbal.
Voorbij de grens (zie foto onder) krioelde het van de bedelende en lijmsnuivende kinderen, die van alles van je wilden hebben. Kregen ze dit niet dan probeerden ze het uit de auto te pakken. Ook waren er veel mensen die via een heuvel de grens over probeerden te vluchten. Welcome to Hell werd ons duidelijk gemaakt door een passerende jonge Marokkaan en het leek er daar inderdaad wel wat op. Er hing een erg onheilspellende sfeer alsof er elk moment wat kon gebeuren.


Reisverslag;
Toen op weg richting Fes. Halverwege, bij het plaatsje Chefchaoune, werden we, met zo’n 20 auto’s, door de politie (met machoinegeweren!!)van de weg gehaald. De koning van Marokko was in het volgende dorpje op bezoek en zou via de weg die wij volgden naar Chefchaoune komen; wij mochten niet verder. We werden toen onder politie escorte naar het dorp gebracht waar honderden mensen achter hekken langs de kant stonden te juichen en muziekkorpsen stonden te spelen. Boven in het dorp aangekomen werden we (op kosten van de koning zo meldde ons de burgemeester) getrakteerd op een drie-gangen menu als tegemoetkoming voor ons oponthoud. Zijn in het dorp ook nog effe in een internetcafe geweest om info voor de site dor te sturen; typen op een arabisch toetsenbord (gewone letters, andere indeling) valt niet mee.

Daarna met de hele groep naar Fes gereden, hier om 20:45 aangekomen en onze tenten opgezet op een camping. Rest van de groep ging nog wat eten in camping restaurant maar wij niet. Achteraf nog niet zo’n verkeerde keuze! De groep had geen duidelijke prijsafspraak gemaakt met de campingeigenaar en deze vroeg dus de hoofdprijs voor geleverde service. Na flink geruzie en onderhandelen hebben ze alsnog ( veel te veel) betaald.

Onze Samurai begon vandaag een nauwelijks hoorbaar tokkend/bonzend geluid te maken; hopelijk wordt het niet erger.

's Ochtends met 6 autoos verder gegaan richting Marrakesh; rest had teveel tijd nodig om te kunnen vertrekken. De route ging door/ langs het Midden-Atlas gebergte en een stuk natuurpark. Hier zag Peet een aap op de vangrail zitten. De bergroute was erg mooi maar vermoeiend voor ons en de Sam. Moest goed zijn best doen om de andere, sterkere auto’s bij te houden. Onderweg door allerlei dorpjes gekomen waar veel mannen op straat en langs de kant lopen en hangen. Uiteindelijk over de af te leggen 500km 10 uur gedaan.

Aangekomen in Marrakech om 18u, het was al donker, besloot de groep om weer in een hotel te gaan. Hoewel we dit eigenlijk tegen de Challenge- gedachte in vonden gaan hebben we toch maar besloten om ook een kamer te boeken, zaten dus in een veel te luxe hotel.
Wel lekker gedouched en daarna in gammele taxi’s met 14 mensen naar de medina (oude binnenstad)  zie foto boven, geweest om te eten. Op het grote plein was het een gekkenhuis, artiesten, bedelende kinderen, en opdringerige pushers die wilden dat je bij hun tentje kwam eten. Gelukkig hadden we Sandro van team NaSa, deze deed steeds het woord (zonder dat ie frans kende), echt gelachen met die man! Als het getrek en gezeur teveel werd wist hij dat snel op zijn eigen manier duidelijk te maken.
Tot nu toe is Marokko voor ons het land van de grote tegenstelling. ´s Morgens aten we nog kerststol als ontbijt en ´s middags rijden we met 25 graden zon, zonnebril, t-shirt en korte broek aan.

Dag 6; Marrakesh- Tiznit.
........Na ongeveer 1.5 uur rijden zag team NaSa rook, en “waar rook is is kebab” werd er gedacht. We stopten bij een Marokkaans marktje waar meteen bedelende en souveniers verkopende mensen op onze auto’s afstapten. Na die te hebben weggestuurd gekeken of we wat te eten konden krijgen. Er waren wat eettentjes waar we even gingen zitten om wat te eten, helaas hadden ze hier geen kebab maar e.o.a gevaarlijk gehakt goedje. Iedereen, behalve Peet en Mark (vonden het te riskant), bestelde hier een portie van en het smaakte best goed.



Toen verder door het echt schitterende hoge atlas gebergte met onwijs hoge en mooie bergen met sneeuw op de toppen, echt een super uitzicht. Veel kleine dorpjes, smalle slechte wegen zonder vangrail maar al met al een schitterende tocht. Tijdens de rit kregen we van een ander team uit een ander groepje een berichtje dat ze kamp hadden opgeslagen 100km voorbij Agadir op een camping. Dit betekend dus nog langer in de auto zitten maar de dag erop korter! Aangezien het geluid in de aandrijflijn verontrustend toeneemt was het niet meer zo relaxed om te rijden, we hebben bij de andere Samurai’s vergeleken of er meer of minder speling zit op de assen, temp vergeleken van de versnellings en tussenbakken maar alles is het zelfde, er zit dus niets anders op dan door rijden.


Aangekomen op de camping in Tiznit, waren bijna alle teams al aanwezig en hadden de mannen van team NyNy voor zo’n 40 man gekookt, echt super! Helaas zat Rutger weer te lang te ouwe hoeren met de Chicks zodat de pan leeg was toen hij daar met zijn bordje stond, er was dus maar voor 39 man gekookt! Toch hadden die gasten nog een pakje prut zodat Rutger zijn privé maaltijdje kreeg. Toen met zijn allen nog aan het kampvuur gezeten en afgesproken de volgende dag weer om 8:30uur te gaan rijden.

Op dag 7 op tijd vertrokken van camping, met 6 teams, van Tiznit naar Laâyoune, een rit van zo’n 600km. De weg 600km lang het type B-weg, alles enkelbaans. Maar de rit ging nu echt de westelijke sahara in, dit betekend dus ook de eerste echte kamelen. Onderweg ook 2 kadavers van kamelen gezien en erger nog; geroken.
Tijdens de rit was vooral het langzaam veranderen van het landschap boeiend, daarnaast vooral een lange eentonige rit. SAAI.
Op zo’n 40km voor Laâyoune ging de Volvo van team 1403 kapot, water lekkage bij het thermostaathuis, deze moest dus de laatste km’s gesleept worden door de ambulance.
In Laâyoune aangekomen een camping gezocht en gevonden, bleek alleen al helemaal leeg en gesloten te zijn, tegenover de camping zat een bungalowpark met nette huisjes en mooi binnenterrein waar we voor 5 euro pp 3 huisjes hebben gehuurd.


Hier zijn we begonnen met het repareren van de Volvo. Richard van team ‘Schijndel’ 1417 is samen met Peet in de Samurai gestapt om het brommende geluid te achterhalen. I.o met Richard eerst de voorste aandrijf as er tussen uit gehaald, dit bracht geen verbetering. Wel was Richard jaloers was op onze luxe stoelen, zij zelf hadden nog de originele stoelen in hun Samurai. Ondanks de lange uren in de Samurai hadden wij nooit last van ongemakkelijk zitten; de stoelen van demontagebedrijf Walter de Laat zaten super.
Omdat we toch aan het sleutelen waren ook nog even de rechter voorrem gangbaar gemaakt en een kop soep gegeten die Rutger inmiddels klaargemaakt had.
Daarna onder het genot van een drankje en waterpijp van de campingeigenaar (die na 1 biertje al niet meer recht kon staan) met z’n allen nog wat zitten ouwe hoeren om vervolgens op de bank in slaap te vallen!

Hey hey

Weer een nummer dat ik onderweg hoorde op Studio Brussel; Hey hey van Dennis Ferrer. Had nog nooit van hem gehoord.... maar zijn plaat is SUPERRRRRRRRRRR.
Techno? in combinatie met een zangeres..... mooiiiiiii...... ;o)