Dag 1 zaterdag
Het begin van onze Challenge liep anders dan we ons voorgesteld hadden. Al snel nadat Peet thuis vertrok om Rutger op te halen, raakte de Dakar-Samurai zo aan het schommelen door de harde wind + spoorvorming + zware belading dat ternauwernood een crash voorkomen kon worden. Probleem dus…. En we moesten nog zo ver.
De (brede) banden extra hard opgepompt, hielp niet. Toen maar moeder Smetsers uit bed gebeld met de mededeling dat we Peet’s eigen (smallere en lagere) standaard Samurai wielen kwamen wisselen.
Daarna verbeterde de wegligging iets, maar harder dan 70, 80 km/u konden we niet rijden zonder gevaar voor omslaan. Pas om 10.40u in Amsterdam gearriveerd vanwaaruit we dus na 20 minuten alweer in colonne richting Brabant vertrokken.
Weer uit reisverslag;
De ontvangst op Hazeldonk was ongelofelijk; zoveel familie, vrienden en collega’s hadden we niet verwacht. Gaf ons na de domper van het stabiliteitsprobleem een echte opkikker; super.
De rit door België en Frankrijk was vermoeiend. Door de harde wind was 80km/u al te hard en moesten we constant corrigeren. Om ons eigen tempo te kunnen rijden reden we alleen; nog tijd genoeg om met anderen samen te gaan rijden. Later bleek dat veel teams er zo over gedacht hadden.
Die eerste dag hebben we, verstand op nul, lang doorgereden; tot 2u ’s nachts. Resultaat; zo’n 1000km (tot 40 km voor Poirtiers richting Bordeuax) Rechtop geslapen in de auto op een parkeerplaats....
2e Dag; tussenstop Spanje; kapotte zekering vervangen. En waarschijnlijk collega Freddie's CD wisselaar weer aan de praat proberen te krijgen..(Rutgers dagelijkse job) @*# geen wonder dat we dat ding van hem kregen :o)
Hoewel de organisatie in principe nix begeleide werd wel verwacht dat je op weg naar Dakar enkele verplichte checkpoints aandeed; zo hielden ze tenminste een beetje zicht op het geheel. In Zuid Spanje moesten we ons melden in een hotel in Sotogrande.
Reisverslag;
Dag 3 maandag
Iets beter geslapen. We hadden een berg spullen uit de jeep gehaald en eronder gegooid; zo konden de stoelen tenminste ietsjes achterover.
Om 7:30 opgestaan, 1 uur gereden voordat we ergens konden tandenpoetsen/wassen en koffie drinken. Deden dat in een bizar truckers cafe waar een sur-realistische sfeer hing. Binnenvallend zonlicht dat brak op de rook die er hing, lange bar met ruige luidruchtige truckers die in een dikke laag afval stonden dat iedereen daar zomaar op de grond gooide; servetten, brood, uitgekauwde droge worst, peuken, kots en wat ze zoal nog meer kwijt moesten. Verder een serveerster die rondrende alsof ze haar op de hielen zaten.. maar niet aan de tafeltjes bediende. Ondanks dat spaans de enige taal was die we niet spraken lukte het Peet toch om voor zichzelf koffie (con leche/met melk) te regelen en voor Rutger een glaasje Tectyl... tenminste, daar leek het op.
Hoefden deze 3e dag nog maar 300km naar Sotogrande, de eerste officiële verzamelplaats. Kwamen daar rond de middag aan als 6de team. Teams NaSa (1438) en RS-Rallyteam (1417) waren er ook al met hun witte Samurais. Ook zij hadden stug doorgereden in de veronderstelling dat ze ver achter lagen op de rest.... niet dus.
Hotelkamer geboekt, naar de Lidl geweest en ’s avonds bij BurgerKing gegeten. Verder beetje ge-relaxed en jeep na gekeken. Bijtijds naar bed gegaan; slaap inhalen.
Op deze foto van het eerste checkpoint; de ambulance van onze Delicia-collega Mark en zijn neef Wouter. Mark was enthousiast gewordn door ons en had op ons advies ook ingeschreven. Ambulance was pas 6 jaar oud, afgeschreven en hun mochten die in Gambia aan een ziekenhuis gaan schenken.
Leek leuker dan het was; te luve (V8 motor, automaat, airco en luxe bedden) maar ook te zwaar zodat een stuk van de woestijn niet te doen was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten