Aidan en Peet geven visitekaartje af; deel2

Heb het verslag van de wedstrijd in Amersfoort wat hieronder staat afgemaakt; was pas half klaar.

Nu dus helemaal; lezennnnnnnnnn ;o)

Meteen ook nog maar wat fotoos van gisteren;

Opperste concentratie bij het vullen van het (zwart)kruit.... niet knoeien.

Aansteken van het lontje onder toeziend oog van de wedstrijdleider en andere schutters. let op het lichtbruin ekistje onder de 'staart' van het kanon; was nodig omdat we anders niet laag genoeg kondn richten.

Lont brandt. Aidan had het al vaker gezegd en gisteren begon een kanon-old-timer erover; ons lont schijnt érg mooi te branden..... (maakt mij niet uit.. het bereikt het kruit en dat ontbrandt dan... da's het belangrijkste) :o)

Zomaar een mooi kanonnen-embleem ;o)

Aidan en Peet geven visite-kaartje af bij Kanonniersvereniging.

Vandaag hebben Aidan en ik als gastschutters meegedaan aan de 'Zalm' kanon-wedstrijd; de afsluitende wedstrijd van de NKV; de Nederlandse Kanonniers Vereniging, de tegenhanger van mijn 'eigen' kanonniers vereniging Het Zuiden.

Net als vorig jaar organiseerden hun weer een winter-wedstrijd op de overdekte én verwarmde schietbaan van Amersfoort. Superaccomodatie.

Vanmorgen dus érg vroeg opgestaan, kanon en spullen ingeladen en Aidan, die het ook al erg vroeg vond ;o) opgepikt. Gelukkig waren de wegen goed te berijden ondanks de vorst; dik uur later waren we in Amersfoort.
Kanon in elkaar gezet en naar binnen; de warmte in; lekker. Dacht dat we al aan de late kant waren maar men had tijd genoeg; op ons gemak ingeschreven, ik voor de 50m en 25m wedstrijd en Aidan voor de 25m omdat hij nog nooit 50m geschoten had. Hij had trouwens zowieso nog nooit een echte wedstrijd geschoten; wel trainings-series geschoten op 25m maar dit zou toch wat anders (serieuzer) worden. Kregen meteen bij het inschrijven elk een bonnetje voor een gratis broodje versgerookte zalm, later op de dag (de rookkast was al in volle gang gezet)

Pas om 12 uur of zo kon ik beginnen (in de 3e serie) aan mijn 50m wedstrijd. Begon al slecht; meteen bleek bij het richten dat ik niet laag genoeg kon met de loop, die dus het hout van het afuit raakte..... Bleek dat de kaarten hier behoorlijk laag hingen. Paniek.....
Gelukkig bleek ons kistje met kanonskogels en kruit net hoog genoeg om de zaak te redden; dus dat maar snel onder de achterkant van het kanon gelegd... pffff.. das geen goed begin...
Omdat ik na het NK een nieuwe korrel had gemaakt én deze nog niet getest had op 50m was het een beetje gissen hoe te richten. Eerste schot was dan ook een magere 5, buiten het zwart van de kaart dus. Balen. Volgende schoten gingen beter; een 10 (de eerste van de dag en die kreeg dus meteen alle aandacht van de anderen) nog een 10 (weer extra vermeld door de wedstrijdleider) ;o) en een 7; totaal 32.
Bleek dat ik daarmee 2e was op de 50m; niet slecht.

Daarna was het tijd voor een korte pauze... tenminste... dat was de bedoeling. Schijnbaar ging het roken van de verse zalm buiten in de vrieskou toch wat langzamer dan vorig jaar toen de kast binnen stond. Nu kregen we pas na ruim een uur (Aidan, die zalm niet lekker vind had inmiddels al een broodje met sateh op) onze broodjes zalm. Jammer genoeg waren die koud; vorig jaar heerlijk warm. Helaas.

Het werd hoog tijd voor weer wat kanon-aktie... duurde wel lang allemaal. ;o)
Gelukkig moest ik meteen in de eerste serie van de 25m wedstrijd schieten. Eerste schot.... rechtsonder, 2e schot; linksboven.... ik snapte er niks van.... Bleek dat ik met onze baankijker op de kaart van mijn buurman had zitten kijken. Stom.
Achteraf dus toch nog enkele 10-en gescoord; totaal 37 points. Niet slecht. Misschien kon ik deze wedstrijd wel winnen.
Om Aidan aan de nieuwe korrel te laten wennen heb ik hem na het richten steeds effe laten kijken hoe ik het kanon gericht had; zo kreeg ie een idee van de afstelling van de nieuwe korrel want daar had ie nog nooit mee geschoten.

Kanon kon na mijn serie mooi blijven staan; Aidan's beurt.
Zag wel aan hem dat een echte wedstrijd toch wat anders was dan zomaar wat trainen. Heb hem wat gerustgesteld en toen hij eenmaal aan het poetsen. laden en richten was, was alle druk weer vergeten en was ie geconcentreerd bezig.
Toen de rook van zijn eerste schot optrok stond ie al achter de baankijker; proberend door de rookflarden zijn kaart (en score) te zien.....
Ik zag een smile op zijn gezicht verschijnen.. een dikke vette 10 had ie geschoten. Volgde nog een 9 en nog een 9 en toen moest de wedstrijdleider Aidans kaart repareren omdat het hele hart (rond de 10) eruitgeschoten was en een volgende 9 of 10 niet te registreren zou zijn.
Inmiddels had ik al gezegd (zodat iedereen het kon horen) dat als ie beter schoot dan ik, hij naar huis moest lopen....(iedereen lachen) maar dat maakte hem schijnbaar niks uit..... laatste schot.... WEER een 10......
Score; 10, 9, 9, 10; totaal een onwaarschijnlijke 38 punten.... en meteen het einde van mijn illusie om de 25m wedstrijd te winnen..... ;o) Geen probleem.... beter door je eigen maatje met je eigen kanon verslagen worden dan door een ander.



Natuurlijk wilde Aidan zijn mooie kaart meenemen... maar dat kon niet; het telburo had die natuurlijk nodig om de score te tellen en eventueele na-controle. Tja.... zo gaat dat bij echte wedstrijden.

Terwijl de laatste serie 25m begon hebben wij het kanon en de spullen in de auto gezet en toen weer snel naar binnen; buiten bleek het toch wel ERG koud te zijn... brrrrr....
Een van de schutters van de laatste serie bleek ook erg goed op dreef; we zagen dat ook zijn kaart al gerepareerd was... geen goed teken. Zou die nog roet in het (Aidan's) eten gooien er beter scoren? Toch maar effe scherp blijven volgen...
Na het laatste schot mochten we gaan kijken bij de kaarten en al snel zagen dat het close zou worden. Punten werden genoteerd door de wedstrijdleider... ook 38 punten.. net als Aidan. Gedeelde eerste plaats dus. En dat op zijn allereerste wedstrijd met een nieuwe korrel waar ie nog nooit mee gericht had op het kanon; VET!!

Na wat mee opgeruimd te hebben vond ik het toch wel belangrijk om de prijsuitreiking mee te maken; ook al omdat de voorzitter ons tussen de middag al voorzichtig was komen vertellen dat gastschutters niet in aanmerking kwamen voor de hoofdprijs; een hele gerookte zalm. Als we niks konden winnen zouden ze in ieder geval kunnen zien wie nou écht gewonnen hadden. ;o)

Duurde effe voordat alle scores verwerkt waren en enkele kaarten weer opnieuw bekeken (ook die van Aidan die ik inmiddels al wel voor hem had geregeld) maar eindelijk kwam dan toch de voorzitter met de uitslag.

Uiteindelijk was ik 2e op de 50m en 3e op de 25m. Aidan gedeeld eerste op de 25m. Klasse en veel aplaus vor hem bij de prijsuitreiking.
In de overall-uitslag (25m en 50m gecombineerd) bleek ik (tot mijn verrassing) toch gedeeld 1e te zijn. Wat een succes voor ons 'team'.

Terugkijkend was het een super-dag.

• Ik schoot de enige twee 10-en op de 50m.
• Dit was Aidan's allereerste echte kanon-wedstrijd en nog wel op een binnenbaan ook en tegen alleen maar ervaren kanonniers.
• Bij het NK (ned kampioenschap) van September j.l. werd iemand 25m kampioen met 37 punten... Aidan's score was 38 punten.... 1 meer dan de Ned kampioen 2010 dus... COOL.
• Ikzelf evenaarde op de 25m én de 50m de scores van de Ned. Kampioenen 2010 op die afstanden; 37 en 32 punten en verbeterde dus mijn NK scores (vooral op de 50m) flink.
• Aidan schoot het hoogste aantal punten wat we tot nu toe met dit kanon gehaald hebben op de 25m en ik op de 50m.

Dus; geen zalm voor ons.... maar wél de eer..... en dat is het belangrijkste. :o)

A'dam-Dakar 2006; 1e etappe; naar Z Spanje.

Uit ons reisverslag;

Dag 1 zaterdag
Het begin van onze Challenge liep anders dan we ons voorgesteld hadden. Al snel nadat Peet thuis vertrok om Rutger op te halen, raakte de Dakar-Samurai zo aan het schommelen door de harde wind + spoorvorming + zware belading dat ternauwernood een crash voorkomen kon worden. Probleem dus…. En we moesten nog zo ver.
De (brede) banden extra hard opgepompt, hielp niet. Toen maar moeder Smetsers uit bed gebeld met de mededeling dat we Peet’s eigen (smallere en lagere) standaard Samurai wielen kwamen wisselen.
Daarna verbeterde de wegligging iets, maar harder dan 70, 80 km/u konden we niet rijden zonder gevaar voor omslaan. Pas om 10.40u in Amsterdam gearriveerd vanwaaruit we dus na 20 minuten alweer in colonne richting Brabant vertrokken.


Omdat de achterruit van de Samurai door de vorige eigenaar vervangen was door ene (inmiddls rotte) houten plaat hadden wij een mooie aluminium plaat gemaakt. Om toch wat te kunnen zien hebben we aar (met veel moeite) een plexiglas raam ingemaakt. Bovenstaande foto van de AFGELADEN volle Samurai laat zien dat we de moeite van dat raam hadden kunnen besparen..... Foto is tijdens uitzwaaistop op Hazeldonk op de grens Breda-Belgie.

Weer uit reisverslag;
De ontvangst op Hazeldonk was ongelofelijk; zoveel familie, vrienden en collega’s hadden we niet verwacht. Gaf ons na de domper van het stabiliteitsprobleem een echte opkikker; super.



De rit door België en Frankrijk was vermoeiend. Door de harde wind was 80km/u al te hard en moesten we constant corrigeren. Om ons eigen tempo te kunnen rijden reden we alleen; nog tijd genoeg om met anderen samen te gaan rijden. Later bleek dat veel teams er zo over gedacht hadden.


Die eerste dag hebben we, verstand op nul, lang doorgereden; tot 2u ’s nachts. Resultaat; zo’n 1000km (tot 40 km voor Poirtiers richting Bordeuax) Rechtop geslapen in de auto op een parkeerplaats....

2e Dag; tussenstop Spanje; kapotte zekering vervangen. En waarschijnlijk collega Freddie's CD wisselaar weer aan de praat proberen te krijgen..(Rutgers dagelijkse job) @*# geen wonder dat we dat ding van hem kregen :o)
Hoewel de organisatie in principe nix begeleide werd wel verwacht dat je op weg naar Dakar enkele verplichte checkpoints aandeed; zo hielden ze tenminste een beetje zicht op het geheel. In Zuid Spanje moesten we ons melden in een hotel in Sotogrande.

Reisverslag;

Dag 3 maandag



Iets beter geslapen. We hadden een berg spullen uit de jeep gehaald en eronder gegooid; zo konden de stoelen tenminste ietsjes achterover.
Om 7:30 opgestaan, 1 uur gereden voordat we ergens konden tandenpoetsen/wassen en koffie drinken. Deden dat in een bizar truckers cafe waar een sur-realistische sfeer hing. Binnenvallend zonlicht dat brak op de rook die er hing, lange bar met ruige luidruchtige truckers die in een dikke laag afval stonden dat iedereen daar zomaar op de grond gooide; servetten, brood, uitgekauwde droge worst, peuken, kots en wat ze zoal nog meer kwijt moesten. Verder een serveerster die rondrende alsof ze haar op de hielen zaten.. maar niet aan de tafeltjes bediende. Ondanks dat spaans de enige taal was die we niet spraken lukte het Peet toch om voor zichzelf koffie (con leche/met melk) te regelen en voor Rutger een glaasje Tectyl... tenminste, daar leek het op.


Hoefden deze 3e dag nog maar 300km naar Sotogrande, de eerste officiële verzamelplaats. Kwamen daar rond de middag aan als 6de team. Teams NaSa (1438) en RS-Rallyteam (1417) waren er ook al met hun witte Samurais. Ook zij hadden stug doorgereden in de veronderstelling dat ze ver achter lagen op de rest.... niet dus.


Hotelkamer geboekt, naar de Lidl geweest en ’s avonds bij BurgerKing gegeten. Verder beetje ge-relaxed en jeep na gekeken. Bijtijds naar bed gegaan; slaap inhalen.




Op deze foto van het eerste checkpoint; de ambulance van onze Delicia-collega Mark en zijn neef Wouter. Mark was enthousiast gewordn door ons en had op ons advies ook ingeschreven. Ambulance was pas 6 jaar oud, afgeschreven en hun mochten die in Gambia aan een ziekenhuis gaan schenken.
Leek leuker dan het was; te luve (V8 motor, automaat, airco en luxe bedden) maar ook te zwaar zodat een stuk van de woestijn niet te doen was.

24 Nov 2006; één dag voor vertrek naar Dakar

Morgen; 25 Nov is het precies 4 jaar geleden dat we naar Dakar vertrokken. Voordat het zover was hebben we véél werk verzet; auto gekocht, die geprepareerd, sponsors gezocht enz enz.



Een paar weken vóór vertrek zijn we nog naar de Barreldag geweest; hier konden we onze retourtickets boeken, de Samurai laten keuren (zie boven) en andere teams ontmoeten.

Daar zitten ze, de 2 helden... klaar voor hun serie vaccinaties...... hoort erbij als je donker Afrika intrekt.

Ontmoeting met een ander 'Suzuki Samurai' team; Team NaSa (Nathan-Sandro) Twee rasechte amsterdammers; pure recht-door-zee mannen waar we later, ongepland, zowat de hele trip mee optrokken.

Overzicht van de Barrel-dag bij Amsterdam

In de aanloop naar ons vertrek hebben we ook de media benaderd; dit resulteerde in flink wat ERG leuke reportages op TV en artikelen in regionale bladen.
Hieronder een TV interview op wat nu Brabant 10 is; was, hoewel nog wat onwennig, wel ERG leuk om te doen. Jos (broer van Mieke) heeft er toen meteen een leuk filmke van gemaakt met daarin al onze sponsoren en donateurs.

Favo muziek op dit moment

Net als (waarschijnlijk) iedereen heb ook ik om de zoveel tijd een plaat die je op dat moment superrrrrrrr vind. Sommige heb je na verloop van tijd wel weer genoeg gehoord en die verdwijnen dan weer 'uit het zicht'.
 In 1999 kwam het franse duo Cassius met Cassius 1999; een leuke plaat met vooral een leuke clip; dit omdat er (Dirttrack motorrace) stukken inzitten van mijn favoriete film aller-tijden; On Any Sunday.



Nu, 11 jaar later hebben ze weer een SUPER-plaat uitgebracht;
                            I Love U So. 
Enige nadeel (van de officiele clip) hij duurt maar 2 minuten.
(op You-tube staan gelukkig wel langere versies)

Geniet ervan  :o)

4 Jaar geleden.... Amsterdam-Dakar 2006

Alweer 4 jaar geleden dat ik samen met mijn collega Rutger naar Afrika ben geweest; lijkt op de een of andere manier véél korter en aan de andere kant een eeuwigheid geleden. :o)

Omdat we 4 jaar geleden op 25 November vertrokken in ons 'barrel' van nog geen 500 euro om als Team Afterchoc van Amsterdam naar Dakar te rijden wil ik in gedeelten de trip weer de revue laten passeren.
Ik heb nog zo'n 3 uur film liggen die eigenlijk nooit iemand gezien heeft; zonde gewoon.
Ben bezig om de onbruikbare stukken er uit te halen zodat een mooi verslag van onze onvergetelijk avontuur overblijft. Wil proberen om hier stukken te laten zien.

Onze Flyer die we aan potentiele sponsoren gaven... en niet voor niets.... vanuit alle hoeken hebben we steun mogen ontvangen.... later meer hierover.

Tja.... als je de Sahara ingaat kun je dit verwachten..... bedankt voor het helpen Rutger... :o)

Het uiteindelijke doel van de trip was natuurlijk Gambia waar we de jeep inleverden om geveild te worden voor ons goeie doel maar voor mij persoonlijk was het bereiken van het Lac Rose (Rose Meer) in Dakar (Senegal) wel hét hoogtepunt. Hier staat onze Samurai bij de finishplaats van de échte Parijs-Dakar race.... was een supergevoel om daar te zijn.

Klok

Vraag; wat krijg je als je onderstaande dingen bij elkaar doet??

Antwoord; een blij verraste Aidan   ;o)

Aidan had laatst zelf karttandwielen gevonden en ik was al langer van plan om iets met het klokjes-bouwpakketje te maken voor hem.
Het is dus deze klok geworden.... en hij was er (effe) sprakeloos van. Had wel verwacht dat ie het leuk zou vinden maar dat ie er zó blij mee zou zijn was een fijne verrassing voor mij.

Het was een heel gepuzzel om alles in de goeie afmetingen uit te printen en om het er recht in te plakken/monteren maar het resultaat is er ook naar.... :o)
Mooie foto van ons beiden op onze Pitbikes in het midden, Aidans nummer #37 bovenin met daarnaast de vlaggen van Aruba en van Nederland.
Aidan heeft hem zelf op zijn kamer in de binnenrand van een kartband gemonteerd; nou komt deze mooie klok nóg beter uit. Goed gedaan jongen.

Jongetje schiet met shotgun.

Dit filmke heb ik ook al een hele tijd geleden voor het eerst gezien; in Amerika (waar de wapenwet iets anders in elkaar steekt dan hier) leren ze vaak al op heel jonge leeftijd om te gaan met wapens. ;o)

Klein jongetje voor de 2e keer op duivenjacht;



Vader; "Wat vind je van duivenjacht jongen?"
Jongetje; I like it (ik vind het leuk)
"Hoe ging de eerste keer?"
"Ik schoot hem precies in zijn fucking nek"
"Kwam ie naar beneden?"
"Yep"
------
"Pak 'm, pak 'm, pak 'm..."
BAMMM
"Oh, goed schot jongen"
-Dan, terwijl ie nog opkrabbeld; "Did I get him?" (had ik hem?)
"Nee, maar wel bijna"
"Pak je geweer op man"
"Had ie je te pakken?""
"Ja hij had mij OOK "
;o)

Hyper mini-cross

Kwam bij toeval onderstaand filmke tegen; één van de mooiste stukjes motocross die ik ooit zag.
Vlak vóór de start van een wedstrijd; #22 Gianluca Facchetti. de latere mini-motocross kampioen van Italie.
Veel (volwassen)motocross toppers hebben 'eigen' gebaren of handelingen vlak voor de start van een cross; Gianluca gooit er meteen het héle repertoire tegenaan.... :o) Alles wat hij ooit zag komt aan bod zo te zien.
Hij is wel érg hyper; gelukkig maakt ie het waar..... op het eind hoor je iets als "Il primo''.... hij is eerste.. :o)

Frank van Iersel

Afgelopen zaterdag hebben we afscheid genomen van een van mijn schietmaten; Frank van Iersel. Na een wel érg snel verlopen ziekbed heeft Frank de strijd verloren. 58 Jaar oud pas.....

We (Mieke ook) kenden Frank van onze eerste SV. Samen met zijn schietmaatje Leo maakten zij door hun enthousiaste verhalen dat ik ook begon met 'APS' zoals hun dat steevast noemden. Ben diverse jaren met hun naar de wedstrijden gereden; de uren in de auto maakten dat we elkaar wat beter kenden. Buiten het sportschieten zagen we elkaar bijna nooit; we hadden daarnaast allebei onze eigen dingen.

 Nog nooit zag ik een sportschutter die zoveel plezier had in de wedstrijden; de smile waarmee hij na zijn run van de baan kwam sprak boekdelen. Frank hield van zijn sport.
Dit jaar, voordat hij ziek werd, kwam Frank regelmatig met zijn vrachtauto hier door de straat; op weg naar de bouw verderop. Steevast effe toeterend naar Mieke of stoppend voor een praatje als hij mij toevallig buiten bezig zag aan mijn motoren.

Bovenstaand plaatje droeg Frank járen bij zich... een scherpschutters-embleem van de Duitsers (Frank schoot ook graag op lange afstanden, 300m en als het kon nog verder). Ooit had hij er een tattoo van willen laten zetten..... het is hem niet gegund......

Frank.... we zullen je missen... het ga je goed......