Vorige week zijn we in Margraten (Z. Limburg) geweest om naar scooters te gaan kijken. Omdat we er toch in de buurt waren zijn we meteen effe naar het Amerikaanse Oorlogskerkhof geweest.
Ik was er ooit al toen ik een jaar of 13, 14 was en was allang weer van plan om, als we in de buurt waren, nog eens te gaan kijken. Temeer omdat Mieke het nog nooit gezien had.
Op dit kerkhof, dat in November 1944 door de Amerikanen in gebruik genomen werd, liggen 8300 soldaten begraven. Hun namen staan in een meterslange muur gebeiteld.
Daar rondlopen is een bijzondere ervaring. Al die, vooral jonge, mannen, die hun leven gaven voor een land zo ver van het hunne. Het komt hier op neer; als hún er niet geweest waren hadden wij hier nu Duits gesproken.
Net als de eerste keer dat ik het zag maakte het ook nu weer veel indruk op me (en ook op Mieke).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten