Winterrust

Tjonge..... alweer véél te lang nix geplaatst hier.
Zit echt in een winterrust; heb nog niks aan mijn Pitbike gedaan, nog geen kogels gegoten of kruit gehaald voor mijn kanon en ook Mieke's scooter-zoek-tocht ligt stil.

Op dit moment hou ik me wat bezig met het zoeken naar kleding die ik kan dragen tijdens de Western-schiet-wedstrijden van komend jaar en doelloos achter de pc hangen. :o)

Kwam onderstaand filmke tegen; leuk..... toch?? 1x Klikken; dan start ie al.

FOOT 2008 (REMI GAILLARD)
Geüpload door nqtv

Nieuwe hobby

Laatste tijd weinig berichten geplaatst hier. Het Pitbike-racen ligt stil en het nieuwe seizoen is nog te ver weg om me al druk over te gaan maken.
Daarbij heb ik mijn nieuwe speeltje opgehaald; een 'miniatuur-kanon'.

Het is een kopie van een Veld-artillerie-kanon uit vervlogen tijden.
De loop is 85cm lang en hij verschiet loden ballen van 2 1/2 cm. De wielen zijn 60cm hoog en het kanon is een jaar of 15 geleden gebouwd door een kannonier uit Noord-Holland. Hij heeft het nagebouwd van een oude (Franse) tekening.

Ik ga er wedstrijden mee schieten zoals bij het WesternWeekend in Horst.
Er zal dus ook nog een cowboy-outfit moeten komen :o)

Vandaag de loop netjes gemaakt; was door de oude eigenaar altijd met kachelpoets zwart gemaakt, maar dat zorgt er voor dat je altijd zwarte handen hebt; das niks.

Daarom eerst een halve fles wasbenzine en 20 poetsdoeken gebruikt om die kachelpoets er af te wassen; wat een troep.

Daarna geschuurd en de loop in de verf gezet in een kleur die ik na enig zoeken gevonden heb. Heb hem nu met gun-metal-grey (wapen-metaal-grijs) zó gemaakt dat het lijkt dat het oppervlak wat ruw, gietijzer-achtig is.

Op de foto glanst de verf nog; is nu matglans.

Dakardeelname onzeker voor Alex Brusselers

Over 7 weken gaat de bekende Dakar-rally weer van start.
Op 3 januari 2009 zullen in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires 530 teams (230 motoren, 30 quads, 188 auto's, 82 trucks) van start gaan voor een rally over ruim 9500 kilometer waarvan 5652 kilometer aan specials.

Na acht dagen rally is er op 10 januari een rustdag in het Chileense Valparaiso. Daarna gaat de karavaan, bestaande uit 49 nationaliteiten, verder richting de finish in Buenos Aires op 18 januari.

Na de afgelasting van vorig jaar door terroristische dreiging in Mauretanië, een van de Afrikaanse landen waar de rally traditiegetrouw doorheen voert, zijn alle deelnemers natuurlijk extra gebrand op een goede prestatie.


Of Alex Brusselers (d'n Alex) tot die deelnemers behoort is sinds afgelopen zaterdag onzeker.
Tijdens de Dakar Pré-proloog op het Eurocircuit van Valkenswaard, waar de nederlandse deelnemers aan het publiek voorgesteld werden, kwam Alex hard ten val met zijn Quad. (4-wieler).


Alex, die ik nog goed ken van de tijd dat we tegen elkaar uitkwamen in het Nederlands kampioenschap Quad-cross en die ik nog regelmatig tegenkom op de zaak van mijn oude sponsor AT-Motorsport wilde voor eigen publiek een mooie show uitvoeren.
Te harde banden en iets té enthousiast gasgeven resulteerde in een spektaculaire maar vooral hárde crash. Achteraf gezien niet slim zo vlak voor de belangrijkste race van het jaar.

Voor beelden van de crash en het interview vanuit het ziekenhuis zie;
RTLGP video crash Alex Brusselers.

Baby nijlpaardje.

Iedereen die me een beetje (beter) kent weet dat ik gek ben op dieren. Heb of had er al best veel :o)
Toen ik jong was; (post)duiven, een cavia, konijnen en een schildpad; eigenlijk had ík ze en verzorgde mijn moeder ze meestal na de eerste 3 weken.....
Later (gif)slangen, een grote kaaiman, katten, honden, (bijt)schildpadden en hagedissen.
Eigenlijk voorkwam alleen het feit dat we niet méér plek hadden dat we een echte dierentuin hadden; hoewel het er op een bepaald moment wel op leek.

Zag vandaag toevallig het filmke van dat pasgeboren mini-nijlpaardje; al jáááren een van mijn favoriete diersoorten in de categorie; áls ik ooit plaats genoeg heb....

Het kleintje, Monifa, is 3 weken geleden geboren in de Zoo van Sidney, Australië. Omdat ze zo zwak was dat ze niet zelf kon staan en dus ook niet eten werd ze door de verzorgers 24-uur per dag verzorgd en gevoerd met de fles.

Vandaag was het dus zover dat ze vol trots aan de wereld gepresenteerd kon worden.


Filmpje van haar eerste optreden;

Naast baby hippo's staan ook baby neushoorntjes bovenaan mijn lijstje van super cool.

Een filmpje van zo'n kleintje;



Nou nog een boerderijtje op de kop tikken en Klein-Afrika kan opgestart worden :o)

K1 Vechtsport

Al járen volgen Mieke en ik de K-1 vechtsport op tv. Soms tot ver na middernacht blijven we op om de strijders in deze fascinerende tak van vechtsport hun veldslagen uit te zien vechten.

De 'K' staat voor karate, kung-fu en kickboksen en is dan ook een mix van deze sporten. De term K-1 is afgeleid van F-1 of Formule 1. Net als F-1 bij autosport staat K-1 voor de hoogste klasse in de vechtsport. De sport werd geïntroduceerd door Kazuyoshi Ishii in 1993.

Elk jaar worden er over de hele wereld K-1 toernooien gehouden om te bepalen welke acht vechters aan de K-1 World Grand Prix in Japan mogen meedoen. De sport leent zich uitstekend voor TV en alles is prima te volgen, van de indrukwekkende opkomst van elke vechter, compleet met dans en opzwepende muziek, tot de herhalingen en close-ups tussen de 1-minuut rustperiodes tussen elke ronde tijdens een gevecht.

Ook dit jaar wordt de grote finale weer gehouden in Yokohama in Japan op 6 December a.s. Hier zullen tienduizenden fans aanwezig zijn bij wat hét ultieme vechtsportspektakel van het jaar zal worden. Miljoenen over de hele wereld zullen op tv volgen wie er die avond de K-1 Kampioen 2008 wordt.

Hieronder de 'startlijst'; vrij simpel, 2 man tegen elkaar; de winnaar gaat een ronde verder. Weer winnaar? Ronde verder. Weer winnaar; je vecht de finale.
Opvallend; er zitten maar liefts 5 Nederlanders bij (Hari en Saki komen ook uit NL). Al vanaf het begin draaien de Nederlanders érg goed mee. De kans op wéer een NL wereldkampioen K-1 is dus groot. Zie ook; hier.

De winnaar krijgt trouwens dik 300.000 euro; en dat voor een avondje klappen krijgen... :o)

Toch is mijn favoriet geen Nederlander.
Al járen ben ik een grote fan van de Fransman Jerome Le Banner; een oer-mens die maar één vechtstijl kent; aanvallen..... Nooit terug; altijd vól er in. di heeft hem naast wereldfaam ook wel nederlagen opgeleverd; soms is wat taktisch bekijken slimmer, maar zo zit hij niet in elkaar. Jerome is nog nooit K-1 kampioen geweest; wel vaak bij de laatste 4 gezeten.
In December moet hij zijn eerste partij tegen Remy Bonjasky (NL) vechten; dat is de K-1 kampioen van 2003 én 2004.





Zijn populariteit heeft Le Banner in eigen land al een heldenstatus opgeleverd; hij heeft al in diverse speelfilms gespeeld. Dat daarbij het trainen er dan wat bij inschiet ondervond hij al eens in Japan toen hij (onverwacht) uitgenodigd werd voor een belangrijk gevecht. En dus dik verloor.

Maar in dit filmke laat hij zien waar hij het best in is; het slopen van zijn tegenstanders; (geluid aan!)




Naast de K-1 Grand Prix wereld-competitie (de zwaargewichten boven 75 kg) draait er ook een wedstrijd serie van vechters onder de 75 kg; de K-1 Max.
De laatste jaren heeft dit zich ontwikkeld tot een volwaardige serie wedstrijden die ook toegespitst zijnop 1 doel; het veroveren van een plaats in de grote K-1 Max finale.

De finale van dit jaar is al geweest in September en werd gewonnen door mijn grote K-1 Max favoriet Masato. Deze man kan niet aleen fantastisch kickboxen (op de finale-avond ging hij in 2 gevechten hárd neer om daarna tóch de partij te winnen) maar hij ziet er nog goed uit ook, is getrouwd met een Japans fotomodel en is binnen Japan een God.
Voor het geld hoeft Masato het al láng niet meer te doen maar zijn liefde voor de sport en zijn eerzucht zorgen er voor dat deze fantastische vechter maar blijft winnen.

Nieuwste aankoop

Afgelopen weekend alvast wat materiaal gekocht voor mijn nieuwe hobby;
44 kilo lood :o) Ongebruikt dak(blad)lood.
Zwaarrrrrrrrr........ Toen ik de rol zag staan bij de verkoper dacht ik; misschien kilootje of 20, 25..... totdat ik hem op wilde pakken..... dacht nog effe dat ie ergens achter haakte, maar hij was gewoon loeizwaar. Maar ik ben er blij mee.

Nou is het wachten, nog steeds, tot al het papierwerk geregeld is voor de rest.

Oorlogskerkhof Margraten

Vorige week zijn we in Margraten (Z. Limburg) geweest om naar scooters te gaan kijken. Omdat we er toch in de buurt waren zijn we meteen effe naar het Amerikaanse Oorlogskerkhof geweest.

Ik was er ooit al toen ik een jaar of 13, 14 was en was allang weer van plan om, als we in de buurt waren, nog eens te gaan kijken. Temeer omdat Mieke het nog nooit gezien had.

Op dit kerkhof, dat in November 1944 door de Amerikanen in gebruik genomen werd, liggen 8300 soldaten begraven. Hun namen staan in een meterslange muur gebeiteld.

Daar rondlopen is een bijzondere ervaring. Al die, vooral jonge, mannen, die hun leven gaven voor een land zo ver van het hunne.

Het komt hier op neer; als hún er niet geweest waren hadden wij hier nu Duits gesproken.

Net als de eerste keer dat ik het zag maakte het ook nu weer veel indruk op me (en ook op Mieke).

Nog wat fotoos van Francorchamps

De stijl van een kampioen.
NEDERLANDS KAMPIOEN 2008 SBO PITBIKE OPEN; RAMON WOLF #24
Proficiat Ramon.

In gesprek met 'Team Wolf'; vader/monteur Jan, Ramon en zijn vriendin. Erg leuke mensen om mee om te gaan. Zo op het rennerskwartier was de enige gelegenheid die ik had om zo dicht bij Ramon te komen; op de baan is hij zo'n beetje de enige die ik niet een keer in een rechtstreeks duel heb verslagen. :o)

Nog iemand die dikke felicitaties verdient; Geoffrey Moreel #60. Een welverdiende 2e plaats in het NK. Vanuit België was Geoff en zijn team elke keer weer present om met/tegen ons te racen. Ook een prettig persoon om mee om te gaan; maakt racen zoveel leuker als je goed met elkaar op kunt schieten.

Heb leuke battles met Geoff uitgevochten; hij gaat er altijd 100% voor. Vooral zijn inhaalacties op stukken waar je het echt niet (meer) verwacht hadden mijn bewondering. Onze duels liepen niet altijd goed af; in Veldhoven eindigde ik in de laatste ronde op het asfalt; hier in Francorchamps, voor het oog van al zijn fans was het Geoffrey die tegen de grond ging. Jammer. Kan echter gebeuren; that's racing. Zolang er geen opzet in het spel; vloeken, opkrabbelen, schouders ophalen en verder.

Close racing nadat ik een achterstand van het hele rechte eind had dichtgereden in de 1e manche. Jammergenoeg eindigde het anders dan verwacht.

Fotoos zijn deze keer van mijn zwager/monteur Jos en van Wesley van het MonsterMoto/NextGenerationRacingTeam
Bedankt mannen; top.
Klik op hun namen voor al hun fotoos van Francorchamps

Verslag Francorchamps

Seizoen 2008 is alweer ten einde; jammer.
Maar; we hebben het afgesloten met goede prestaties; 3e en 5e in de beide manches en rondetijden die goed in de buurt van die van de kopmannen lagen. (hoewel hun die tijden constanter kunnen rijden)
Had me vast voorgenomen om deze dag eens niét te vallen; dat brengt toch niet veel op merkte ik in Veldhoven de vorige wedstrijd ;-)

's Morgens érg vroeg vertrokken met zijn 3-en om na een rit van dik 2 uur op het supermooie circuit van Francorchamps aan te komen. Jammer genoeg werd het niet het zonnige weer dat voorspeld was; maar het bleef wel de hele dag droog.

Francorchamps is mijn favoriete circuit; ik kan er goed uit de voeten. Training en tijdtraining verliepen dan ook soepel; 4e tijd, dus starten vanaf de 2e rij. De tijden van de top 4 lagen dichter bij elkaar dan ooit; beloofde mooie wedstrijden.

Voor het eerst dit jaar hadden we geen last van een sputterende motor; Jos verveelde zich (voor het eerst) dan ook tussen de manches, niks te sleutelen ;o)

Start van de eerste manche was goed; meteen al 2e. Door mijn koude banden (heb geen bandenwarmers) toch effe wat rustig aan gedaan; verloor al snel 2 plaatsen. Toen nog een rijder me voorbij kwam ging ik er toch eens goed voor zitten en pakte hem terug. Zag toen bij het opkomen van het lange rechte stuk net Geoffrey #60 het lange stuk afrijden. Rondenlang pushen tot het uiterste bracht me stilaan naar hem toe. Jammer genoeg raakten we elkaar op het moment dat ik binnendoor voorbij ging en onze lijnen elkaar kruisten. Geoff tegen de grond en ik bleef tenauwernood overeind. Werd dus uiteindelijk 3e.

De 2e manche startte ik ook weer goed maar verloor ook nu weer wat terrein in het begin. Toen ik onverwacht ingehaald werd door Remy van Wijk (hele dag beduidend langzamer dan de top maar nu op onverklaarbare wijze megahard rijdend) deed ik er weer een schepje bovenop en kwam goed in mijn ritme. Toch kon ik Remy niet eens vólgen; hij ging écht hard ineens. Ik liep door mijn pushen wel weer in op Geoffry #60 maar de wedstrijd duurde een paar ronden tekort om nog bij hem te komen.

Uiteindelijk bleek ikevenveel punten te hebben als Remy van Wijk maar omdat die 2e werd in de 2e manche kreeg hij de 3e beker. Jammer dat we er net naast grepen maar we hadden lekker gereden.

Het beeld van zo ongeveer het hele seizoen; Ramon Wolf op kop en de rest daarachteraan. Ramon werd kampioen; terecht. Klasse.

Pitbikerace Francorchamps

Komende zondag, de 21e september, hebben we de laatste race van dit seizoen. Jammer; had nog wel enkele races méér willen rijden.
Na het missen van de wedstrijd in Emmen; slecht weer voorspeld en Jos die niet mee kon, heb ik extra veel zin om op Francorchamps nog eens goed mijn best te doen.
Vooral ook omdat het circuit me de vorige keer heel goed lag.

Hopelijk loopt mijn motor weer goed; het sputteren moet nu opgelost zijn.

Het schijnt lekker weer te worden, als het alvast maar droog blijft.
We gaan weer met onze 'vaste' bezetting; Jos, mijn moeder en ik. Verslag en fotoos volgen na zondag.

Kanonschieten

Zondag weer naar de kanon-trainings-ochtend geweest in Helmond. Eigenlijk alleen om te kijken en me voor te stellen aan de leden maar ik mocht onverwacht van iemand een serie met zijn kanon schieten; bedankt H. Tof.

Je begint met de loop door te halen met een stok met nat doekje (om schoon te maken maar ook om eventueel nog smeulende resten in de loop te doven). Dan droogmaken met een droog doekje aan de pompstok. Afgepaste hoeveelheid zwartkruit (buskruit) er in gooien met een lange smalle schep, loden kogel vooraan in de loop slaan met een kunsstof hamer en dan verder naar achter duwen/stompen met een pompstok; tot op het kruit.

Dan ga je achter het kanon liggen (op je buik) en richt hem zo goed mogelijk op de kaart die op 25 (of 50) meter afstand hangt.

Hoogte verstel je door een stelwiel onder de achterkant van de loop; links en rechts doe je door het hele kanon aan de achterkant wat te verschuiven.

Als iedereen klaar is met laden en richten mag het lont in het zundgat geplaatst worden. Daarna steekt elke kanonnier, de een na de ander, zijn lont aan met een gloeiende lont op een stok. Zo hoef je niet boven het zundgat/lont te komen; veiligheid voor alles natuurlijk.

Het resultaat; een megaknal, het kanon springt/rolt van zijn plek, een boel rook en als het goed is; een gat precies in de 10 van de kaart. :o)

Mijn eerste schot ( de eigenaar had nadat ik gericht had, effe gechecked of ie wel de goeie kant op stond) was rechtsonder in het wit; in de 5.

Schoonmaken, laden, richten en het 2e schot was al beter. Het 3e nog beter en overmoedig geworden probeerde ik wat te corrigeren naar rechts; teveel dus; het 3e schot bleef het beste.

Maaaar; gaaaaafffffff dat het was; echt heel mooi om te doen.

Ondanks dat ik de mensen nog niet (goed) ken was het heel gezellig. Veel geleerd ook.

Over 2 weken is het NK, óók in Helmond; daar ga ik zeker weer kijken.

Enne; ik weet al een kanon te staan....... (en wie me kent weet wat dat betekend) ;-)

Bullie & Bozz in de Drunense Duinen

Vorige week zijn we met Bullie & Bozz weer een keer naar de Drunense Duinen geweest. Door-de-weekse-dag, weinig mensen met honden dus konden ze lekker loslopen.


Doordat het de weken van te voren niet écht droog geweest was stond er in het watertje, meestal droog of bijna droog en dan érg vies tijdens de zomer, flink wat water.
Mieke wilde Bozz laten apporteren; weinig kans ;o) Bullie is vaak wel in staat zo'n tak een stuk mee te slepen; Bozzie begint er niet eens aan.....

BETRAPT; op het bordje staat duidelijk; ''Voorbij dit punt honden aangelijnd"
Duidelijk dus dat er hier 2 IN OVERTREDING zijn en ze schijnen het te weten ook.... ;-)
Als er water in de buurt is moet Bullie er in. Hij houdt niet van zwemmen maar van rennen door het water des te meer.
Bozz loopt er liever omheen; dan kom je er natuurlijk ook wel maar het levert niet zo'n leuke plaatjes op.

Dolfinarium

Vandaag, na diverse keren uitstellen ivm het weer, eindelijk naar het Dolfinarium in Harderwijk geweest.
Waren er héél lang geleden geweest; in niets lijkt het op het park van toen. Toen was het niet veel meer dan een grote speeltuin waar ze in een groot basin dolfijnen hielden die door een hoepel konden springen en achteruit, rechtopstaand over het water konden bewegen. Toen trouwens wel spectaculair.

Nu is het een uitgebreid park waar je makkelijk een groot deel van de dag door kunt brengen. Veel shows met diverse (zee)dieren. Uiteraard de dolfijnen en zeehonden, maar ook, en dat was eigenlijk het leukst, dieren waarvan je niet verwacht dat ze iets kunnen leren. Vooral de grote logge walrussen; zie de 2 fotoos hierboven, waren leuk. Het is en blijft natuurlijk een ingestudeerd kunstje maar léuk was het wel.

Mieke had al snel de smaak van het africhten te pakken; binnen een paar minuten had ze een mus zo ver dat ie een stukje wafel uit haar hand kwam pakken.... :o)

Naast de dieren was er veel speelruimte voor kinderen die dan ook in ruime mate aanwezig waren; de schoolvakanties waren schijnbaar nog niet overal afgelopen. Toch was het niet te druk; lekker om relaxt rond te lopen en te kunnen bekijken wat je wilt; lang wachten is aan ons (mij) niet besteed. Daarom hebben we ook niet de 2 pasgeboren dolfijntjes gezien; jammer. Maar om nou in een (lange trage) rij te gaan staan; nou néé.

Hierboven een baby-pijlstaart-rog; pas uit het ei. Zat in een apart aquarium bij een basin waar wel 50 volwassen dieren zwommen; je kon ze zo aanraken. De Crocodile-Hunter Steve Irwinn dacht dat vorig jaar ook; dat liep slecht af. Mij deden ze niks, heb er ook een vastgepakt; je moet weten hoe je met zulke dieren om moet gaan......

Westernweekend Horst

Al járen besluit ik elke keer weer om het volgende jaar naar het Westernweekend van schietvereniging 'Davy Crockett' in Horst te gaan kijken. We hoorden hierover al sterke verhalen toen we nog bij Trefzeker in Tilburg schoten; moest érg gezellig zijn.

Nu had ik eindelijk vakantie, geen Pitbike- of schietwedstrijd en eindelijk dus de kans om zaterdag (met Thomas) eens te gaan kijken. En we hadden er geen spijt van...... of wel eigenlijk; een nieuwe hobby lijkt onvermijdelijk.
Op zo'n westernweekend wordt er uitsluitend met ouderwets zwartkruit geschoten; veel rook en vlammen dus. De deelnemers en hun aanhang lopen (bijna) allemaal in kledij uit de cowboytijd. Op de schietbaan is dat zelfs verplicht.

Hier wordt geschoten met echt oude of nagemaakte (replica) wapens uit het cowboy tijdperk. Het gaat er veel relaxter aan toe dan op gewone wedstrijden; het laden duurt langer en hoewel het echte wedstrijden zijn gaat het vooral om het plezier hebben in de schietsport.
Opvallend ook; men loopt gewoon de hele dag met zijn revolver in de holster rond te banjeren; cool.


Nog cooler; de baan was gewoon buiten tegen de bosrand; geweldig sfeervol geheel. (jammer genoeg worden ook hier de eisen strenger; de volgende keer moet de baan overdekt zijn; jammer)

Bij de schietbaan was een kampement van handelaren opgezet; bijna allemaal in authentieke Wilde Westenstijl; leuk. Hier was alles te koop van wapens tot dierhuiden en van hoeden tot compete kostuums. Er stond ook een echte Blacksmith (smid) zijn vak uit te oefenen en bij het badhuis kon je je laten scheren en badderen. In de saloon kon je een drankje halen wat je bij traditionele zware kost als spare-ribs/chili concarne/worsten op kon drinken.

Hoogtepunt van de dag was wel het kanonschieten. Op een afstand van 25meter schieten ze met nagebouwde kanonnen/kanonnetjes met loden bollen van 4cm grootte. Vooral ook omdat we enkele van de deelnemers kenden was dit puur genieten. Zoiets lijkt me ook wel wat.

Ook hier ging alles lekker relaxt; kanonnen opstellen, loop poetsen van binnen, kruit erin, bol er op stampen, richten door er achter te gaan liggen en de lont plaatsen. Opvallend veel vrouwen deden hier mee; vonden het schijnbaar ook érg leuk.

Dan werden de kanonnen één voor één afgeschoten door een gloeiende lont op het lontje van het kanon te houden; wát een knallen. En wát een rook.

Daarna; met een natte lap op de poetsstok eventuele smeulende resten doven in de loop, paar keer met vette lappen doorhalen om het vuil te verwijderen; kruit erin , bol erop enz...... Fantastisch om te zien; nog leuker om zelf te doen waarschijnlijk. De resultaten waren wisselend; sommigen schieten vooral 10-en en 9-s terwijl anderen al moeite hebben om de kaart te raken. Maar; iedereen heeft evenveel plezier.

Ik vond het zaterdags zó leuk dat ik op zondag nog een keer teruggeweest ben; nu met Mieke. Die vond het ook superleuk. Lekker beetje rondgewandeld, mooie Navajo (indianen)ring van zilver met turquoise voor haar gekocht en lekker in de zon van de kanonnen zitten genieten. De enthousiaste verhalen van de deelnemers (waaronder oude bekenden van ons beiden) maakten dat we nu wel érg veel zin hebben om ons ook in het zwartkruitschieten te gaan verdiepen.

Hieronder een filmke wat ik vanmiddag maakte; jammergenoeg komen de harde knallen niet goed tot uiting; oorbescherming was nodzakelijk; zó hard ging het.

Gisteren (donderdag) zijn we naar het circuit van Zolder (B) geweest. Was lang geleden dat we daar waren; dit jaar nog niet en vorig jaar ook niet.

We komen daar al meer dan 25 jaar een paar keer per jaar om op donderdag voor de middag naar de motortrainingen te kijken, een lekkere bak belgische koffie te pakken in de OTO-bar en tussen de middag altijd bij dezelfde 'Frituur' in het dorp echte Belse friet te halen om die op een parking onder de bomen (behorend bij, maar buiten het circuit) op te eten. Als dan na de middagpauze de autoos aan de beurt waren hoorden we die langskomen; tijd om weer naar het circuit te gaan. Bleven dan nog een uurtje of zo naar de raceautoos kijken.

Nu bleek dat er de hele dag alleen autoos waren die maar bepaalde sessies mochten rijden; niet meer vrij rijden dus. Jammer want we vinden allebei de motoren toch het leukst.
Anekdote; zeker 25 jaar terug was ik al vaker met vrienden geweest en had altijd sterke verhalen over valpartijen. (Motorbanden waren toen nog niet zo héél goed) Mieke wilde dat ook wel eens zien.
Wij samen daar naar toe; rijden het rennerskwartier op en parkeren bij de chicane. Mieke stapt uit met de sceptische opmerking; ''nou, ben benieuwd''. Er komt een motorcoureur aan die metéén, vlak voor haar neus valt... haha. Meteen 'Zolder-fan'.
Op de foto; Mieke op Zolder (Pitstraat)

Was gisteren toch effe wennen aan de nieuwe opzet; lange tussenpauze's, dus weinig aktie. Bleek ook de oude vertrouwde 'Frituur' opgedoekt en de, na enig zoeken gevonden, 'nieuwe' niet echt Belse fritten te kunnen bakken. Bleek ook de parking onder de bomen vooral bevolkt door ehh... wachtende mannen in auto's en dames die wat vrije tijd over schenen te hebben...

Maarrr... het was lekker weer en hebben toch nog effe lekker op de nieuwe ribune naar de auto's zitten kijken. Volgende keer gaan we wel als er motoren zijn; veel leuker toch....